Rozdział 50 - Alicja

„Co za śmieszna rzecz!” Christopher przerwał żonie, między zębami. „Nikt nigdy nie próbował zastraszyć Massimo! Wszyscy byliśmy po prostu dziećmi bawiącymi się. Teraz, jak mówiłem…”

„Zawsze jestem taka szczęśliwa, wiedząc, że ktoś myśli tak samo jak ja”. Panna Bennett się uśmiechnęła, jej niegdyś zimne rysy twarzy zmieniły się całkowicie, gdy zwróciła się do Lucy, zachowując się tak, jakby Christophera tam nie było. „Ja również cierpiałam z powodu wykluczenia ze strony moich kolegów z klasy, gdy byłam dzieckiem, ponieważ byłam jedyną stypendystką w mojej klasie. Najbardziej martwiło mnie to, że nikt z nich nie wydawał się naprawdę rozumieć, dlaczego się myli. To rzadkie, ale też bardzo dobrze zdać sobie sprawę, że nie wszyscy ludzie urodzeni z pieniędzmi są tacy”. Z tym promiennym uśmiechem Ruby pochyliła się lekko do przodu w stronę Lucy, niwelując centymetrową różnicę wzrostu między nią, sprawiając, że najlepsza przyjaciółka Alice się zarumieniła.

„Eee... To nie było coś, czego nauczyłam się sama”. Lucy powiedziała nieśmiało. „Ja też nie byłam najpopularniejszym dzieckiem w mojej klasie. Ale miałam dużo szczęścia, że Alice zawsze była ze mną”. Jej oczy przesunęły się na Alice i uśmiechnęli się do siebie. „A tak w ogóle... Miło cię znowu widzieć, Alice. Dawno się nie widzieliśmy”.