Rozdział 1 Jeden

Punkt widzenia Loli

„Ja, Grayson Dawson, Alfa stada Moonlit, odrzucam ciebie, Lolo Ashton, jako moją towarzyszkę i Lunę tego stada” – usłyszałam głos Graysona docierający do mojego ucha i pojedyncza łza spłynęła mi po lewym policzku, czując, jakby moje serce wyrywano mi z piersi.

Dlaczego ja? Dlaczego zawsze jestem na celowniku złych rzeczy? Co takiego zrobiłam, żeby na to zasłużyć? Chciałam krzyczeć i wrzeszczeć na niego. Jestem jego towarzyszką, jego przeznaczoną, a on mnie odrzuca, bo jestem najsłabsza w stadzie? Więcej łez spłynęło mi po policzkach i zobaczyłam, jak uśmiecha się na moje nieszczęście.

„Ja, Lola Ashton, akceptuję…”, nie dokończyłam zdania, gdy chwycił mnie za gardło i warknął mi w twarz. Jego oczy już zmieniły kolor, więc wiedziałam, że to jego wilk rządzi.

„Nie odrzucisz mnie, dziwko. Jestem twoim właścicielem i mówię ci, co i kiedy masz robić”, uderzył mnie w twarz i rzucił na ziemię.

Z trudem łapałam oddech, a łzy spływały mi po twarzy. Nie powinnam się była urodzić, nie zrobiłam nic, żeby na to zasłużyć.

Jasmine wyła z bólu w mojej głowie, a ja zgiąłem się wpół z bólu, ściskając klatkę piersiową. Chcę tylko, żeby to się skończyło i żeby to się skończyło, może kiedy umrę, cały ten ból minie.

Usłyszałam szyderczy śmiech nad głową i spojrzałam w górę, tylko po to, by zobaczyć Freyę. Freya jest córką obecnej bety, a wkrótce Luny. Jest wszystkim, czym ja nie jestem - piękne niebieskie oczy z błyszczącymi blond włosami, zabójcze ciało, promienna skóra, silna i niezwykle niegodziwa.

Stała tam ze swoimi sługusami patrząc na mnie z litością? Nie mogłem dokładnie określić, co to za emocja w jej oczach. Nagle się roześmiała i kopnęła mnie w brzuch. Pociągnęła mnie za włosy i uderzyła, sprawiając, że upadłem na podłogę.

„Naprawdę myślałeś, że możesz być Luną? Że Grayson wybierze ciebie zamiast mnie? Jesteś po prostu nic niewartą suką, której nikt nie pokocha, przynosisz pecha i nieszczęście ludziom wokół siebie. Jesteś dziwką, która umrze sama, bo nikt nie chce być z tobą”, plunęła mi w twarz i kopnęła mnie w żebra obcasami.

Nie mogłem nic powiedzieć, ponieważ uznano by to za niegrzeczne, co pogorszyłoby moją karę. Jej słudzy podtrzymywali mnie, gdy ona wielokrotnie mnie uderzała i uderzała w brzuch.

Śmiała się maniakalnie, gdy krzyczałam z bólu, a łzy spływały mi po policzkach. Kiedy skończyła ze mną, rzuciła mnie na ziemię, przez co uderzyłam się w głowę.

Jasmine była cicha w mojej głowie, ona zawsze próbowała zabrać cały mój ból, ale znęcanie się nigdy się nie kończyło. Przez 8 lat mieliśmy nadzieję, że w końcu znajdziemy naszego partnera, naszą jedyną prawdziwą miłość, którą obdarzyła nas bogini Księżyca i że będą nas kochać bezwarunkowo, tak właśnie robią partnerzy. Naprawdę mieliśmy nadzieję, że będziemy wolni od tego niewolnictwa, ciągłych drwin i znęcania się, ale wszystko to poszło w dół.

Wszystkie te cierpienia zaczęły się 8 lat temu, kiedy moi rodzice, ówczesny Alfa i Luna ze stada Moonlit zginęli w incydencie łotrzykowskim, a winę zrzucono na mnie. Miałam zaledwie 10 lat, nie wiedziałam, co się naprawdę stało, w jednej chwili rozmawiałam szczęśliwie z mamą i tatą, a oni odeszli, zanim zdążyłam mrugnąć okiem.

Stado obwiniło mnie i pozbawiło mocy Alfy, nie mogli pozwolić, by zdrajca nimi rządził. Do tej pory nie wiem, co zrobiłem źle, nie wiem, co poszło nie tak, musiałem po prostu znieść ciężar tego wszystkiego, ponieważ obecny Alfa, który był Betą mojego ojca, tak powiedział.

Zostałem zdegradowany do omegi, najniższej rangi dla każdego wilka, największej zniewagi dla każdego wilka wysokiej rangi. Zostałem niewolnikiem stada w młodym wieku, wszyscy ludzie, którzy byli dla mnie mili, stali się moimi wrogami i traktowali mnie jak śmiecia.

„Jasmine, tak mi przykro, że zmusiłam nas do tego wszystkiego, gdybym tylko nie była taka słaba, gdybym tylko potrafiła się za nami wstawić. Wiem, że zawsze chciałaś swojego partnera, tak mi przykro Jas”, płakałem przez nasze połączenie umysłowe.

„To nie twoja wina, Lola, przepraszam, że nie mogłam cię bardziej chronić. Gdybym tylko mogła się przemienić i zabrać cały twój ból”, Jasmine jęknęła w mojej głowie ze smutkiem.

Nikt nigdy nie widział Jasmine, ja spotkałem ją tylko raz i to było zanim mama i tata odeszli. Jest czysto białą wilczycą ze złotymi oczami. Jest bardzo ładną wilczycą, ale mama i tata powiedzieli, że muszę ją ukrywać, nigdy mi nie powiedzieli dlaczego.

Wiedziałam, że jestem wyjątkowa, mama zawsze nazywała mnie „jej wyjątkowym małym wilkiem”. Inni dostali wilka w wieku 16 lat, Alfy dostały swojego w wieku 14 lat, ale ja miałam Jas odkąd miałam 8 lat i poza tym nigdy nie widziałam nikogo z czysto białym wilkiem i złotymi oczami.

Wszyscy myśleli, że nie mam wilka i patrzyli na mnie z góry z tego powodu. Nie byliśmy w stanie się przemienić, nawet gdybyśmy chcieli, ponieważ nie mamy na to energii. Jest ledwo wystarczająco dużo jedzenia, a bicie, które dostajemy każdego dnia, wystarcza, aby osłabić każdego wilka, jestem zaskoczona, że nadal mam ze sobą Jasmine.

Nagle poczułam ogień w dolnej części brzucha i krzyknęłam boleśnie. Ludzie przechodzili obok, ale nikt nie zwracał na mnie uwagi, nikogo nie obchodziło, czy umrę, naprawdę chcieli mojej śmierci.

Jasmine wyła z bólu w mojej głowie, gdy ból szalał w każdej żyle mojego ciała i wiedziałam, że Grayson już uprawiał seks z Freyą. Dlatego nie pozwolił mi go odrzucić, wiedział, że będę cierpieć, jeśli będzie z inną kobietą oprócz mnie, świeże łzy zaczęły spływać po moich policzkach.

Słabo wstałam i poszłam do mojego pokoju w zimnej piwnicy, ból nie ustawał, tylko się pogarszał. Ledwo widziałam, dokąd idę i dwa razy się potknęłam. Chciałam się zwinąć i umrzeć, czułam, jakby lawa płynęła w moich żyłach, więc zdjęłam wszystkie ubrania i położyłam się na kamiennym łóżku, na którym zawsze śpię.

Ból stopniowo ustępował, a Jasmine zamilkła w mojej głowie. Była taka smutna, ja też byłam bardzo smutna. Po prostu chciałam być dla kogoś wyjątkowa, nie chcę wiele.

Wiedziałem, że muszę jakoś uciec z tego piekła. Znosiłem to z powodu myśli o partnerze, ale teraz, gdy nie ma tu dla mnie nic, musiałem odejść.

Koronacja Graysona i Freyi na nowych Alphę i Lunę odbędzie się jutro wieczorem, muszę iść. Jasmine i ja zasługujemy na coś lepszego i muszę jej to dać.

„Trzymaj się, Jasmine. Obiecuję, że wydostanę nas stąd tak szybko, jak to możliwe” – powiedziałem do Jasmine i usłyszałem, jak cicho jęczy na znak, że rozumie moje słowa, po czym odpłynąłem w sen.