Rozdział 313

Mówiłem poważnie wczoraj wieczorem, kiedy poprosiłem Eliego, żeby mnie oznaczył, zamiast pozwolić, żeby jakiś obcy mnie oznaczył. Lepiej diabeł, którego znasz, prawda? Przynajmniej mam taką nadzieję. Mogę nie wierzyć w więź partnerską, ale mam większe szanse z kimś, kto może się o mnie troszczyć, niż z kimś, kto chce mnie tylko ze względu na siłę, jaką mogę wnieść do jego stada, z kimś, kto będzie traktował mnie jak towar i maszynę do rozmnażania.

Wiem, że jestem Strażnikiem i powinnam być tym silnym wilkiem, którego pragną wszystkie Alfy, ale jestem przerażona. Nie wiem, jak walczyć. Do kilku tygodni temu myślałam, że jestem człowiekiem. Człowiekiem, który robi wszystko, co może, aby po prostu przetrwać, a co dopiero nauczyć się walczyć lub bronić.

Więc, tak bardzo jak nienawidzę tego uczucia zależności, jestem wdzięczna, że El i jest tutaj ze mną. Sprawia, że czuję się bezpiecznie, lub przynajmniej bezpieczniej, niż czułabym się, gdybym biegała sama. Nie spodziewałam się, że zasnę ostatniej nocy, ale po położeniu się na jego piersi, wdychaniu jego odurzającego zapachu i słuchaniu miarowego bicia jego serca, zapadłam w głęboki sen. Kiedy się obudziłam, spałam głębiej, niż pamiętam, żebym spała od lat. Gdybym nie obudziła się praktycznie na nim, byłoby wspaniale. Tak jak było, mogłam powiedzieć, że nie był odporny na naszą bliskość. Jego twarda długość przyciskała się do mojego uda.