Rozdział 1 Umowa rozwodowa

Kiedy Michelle Greenwood wstała rano, nie czuła się wypoczęta, jak można by się spodziewać po dobrze przespanej nocy. Czuła się niespokojna z powodu utrzymującego się niepokoju, że wydarzy się coś złego. To ją bardzo zdenerwowało. Zgodnie z oczekiwaniami otrzymała bezpośredni telefon od Gerarda Robertsa na kilka chwil przed osiągnięciem dziewiątej. Powiedział jej, żeby poszła do Robert Enterprises przed dziesiątą.

Nie miała pojęcia, dlaczego nagle chciał ją zobaczyć, ale w głębi duszy wiedziała, że to zdecydowanie nie było nic dobrego. Więc szybko się ubrała i przez około dziesięć minut szła do Robert Enterprises.

To nie był pierwszy raz, kiedy weszła do budynku. Nie było nic nowego, poza tym, że tym razem otrzymała bezpośrednie polecenie od męża, syna właściciela Robert Enterprises, aby udał się do siedziby ich firmy w Binfield, aby podpisać umowę rozwodową!

Chwilę później siedziała cicho w biurze Gerarda, trzymając długopis w dłoni tak mocno, że jej koniuszki palców szybko zbladły. Spojrzała w dół, aby rzucić okiem na papiery rozwodowe na stole. Celowo starała się unikać kontaktu wzrokowego z zimnymi i obojętnymi oczami osoby siedzącej naprzeciwko niej. Nie rozumiała, dlaczego musiał posunąć się tak daleko, aby chcieć rozwodu. Byli małżeństwem od około roku. Czy zrobiła coś złego? A może coś innego?

Ale nawet gdyby rzeczywiście chciał rozwodu, nie zawracałby sobie głowy prośbą, aby osobiście przyszła i usiadła w jego biurze. Mogliby po prostu omówić to w domu. Jednak prawie zapomniała, że nie był w domu od ponad dwóch miesięcy. Właściwie, rzadko kiedy był w domu. Nie wydarzyło się między nimi nic intymnego.

Michelle dobrze wiedziała, że powodem, dla którego w ogóle się z nią ożenił, było to, że była Greenwood, co oznaczało wysoki status i szanowaną reputację. Minął ponad rok od ich ślubu, a Gerard szybko doszedł do władzy, aż osiągnął status wystarczająco wysoki, aby być uważanym za kręgosłup rodziny Roberts. Teraz miał znaczący wpływ w Binfield. Ona z kolei pozostała Michelle Greenwood, kobietą bez znaczących osiągnięć; nikim. Nikt nawet nie wiedział, że była prawną żoną Gerarda Robertsa. Zostało to uwzględnione w umowie między nim a Greenwoodami. Ich małżeństwo musi pozostać tajemnicą.

Aby

zyskać lojalność Robertsów, Greenhwoodowie postanowili zmusić ją do małżeństwa, bez względu na koszty. Była niczym więcej, jak tylko zbędnym atutem w rodzinie Robertsów. Jej status był nawet niższy niż status służącej. Michelle nie mogła powstrzymać się od zimnego prychnięcia na myśl o tym. Wyglądało na to, że Gerard był rzeczywiście sprytnym facetem. Wiedział, jak niska była jej pozycja w rodzinie Greenwoodów, ale postanowił poślubić ją zamiast jednego z jej kuzynów. Spodziewał się, że rodzina Greenwoodów nie dba o nią i że nie powiedzą ani słowa, gdy nadejdzie czas, gdy się z nią rozwiedzie.

Uśmieszek na jej ślicznej twarzy zamienił się w szeroki uśmiech, gdy o tym pomyślała. Tym razem Greenwoodowie najwyraźniej poczuli smak własnego lekarstwa. Nie dość, że nie byli w stanie wykorzystać w żaden sposób swojego sojuszu z Robertsami, to jeszcze ponieśli pewne straty. Co by się stało, gdyby Greenwoodowie dowiedzieli się, że Gerard w końcu zdecydował się złożyć pozew o rozwód? Wydawało się, że wydarzenia po ich separacji będą bardzo interesujące.

„Podpisz to!” Gerard obojętnie wykrzyknął, gapiąc się na nią zimno.

„Dobrze”. W końcu zebrała się na odwagę, by podnieść głowę i spojrzeć mu w oczy. Wydawało się to dla niej surrealistyczne, gdy przypomniała sobie fakt, że ten mężczyzna mieszkał z nią przez ponad rok. Z radosnym uśmiechem na twarzy wzięła długopis i starannie podpisała się, jakby próbowała wygrać konkurs kaligraficzny w czasach szkolnych. Podchodziła do powierzonego jej zadania niezwykle poważnie. W każdym napisanym liście czuła, jak jej serce powoli tonie. Jednak to, z czego była smutna, nie było faktem, że ich małżeństwo się skończyło, ale tym, jak przypominano jej o jej własnej nieistotności w rodzinie Greenwood i w sercu jej własnego męża.

„Michelle”. Gerard nie spodziewał się, że będzie taka spokojna przez to wszystko. Przez chwilę wydawało się, że kot dostał mu język . Po podpisaniu papierów Michelle spojrzała na niego z ciepłym uśmiechem w kącikach ust, czekając, aż przerwie ciszę. Niezręcznie odchrząknął i powiedział: „Michelle, poproszę prawnika, żeby przelał należne ci pieniądze na twoje konto za około godzinę. Zachowasz również prawo własności do naszego domu, ponieważ był twój od początku. Możesz nadal tam mieszkać w przyszłości. A co do moich rzeczy...”