Rozdział 315

Muszę przyznać rację mojej dziewczynie. Bieganie przez cały dzień nie jest dla słabych. Mocno nas popychałam, wiedząc, że wilki nas ścigają. Nie słyszałam ich wycia od godzin, więc mam nadzieję, że będziemy mieli trochę czasu na relaks.

Kiedy docieramy do małego wzgórza w pobliżu granicy z Arkansas, znajduję nawis, na którym mogę położyć Grace, aby mogła odpocząć, podczas gdy ja czuwam. Przyzwyczaiłem się do tego, że nie śpię przez kilka dni lub śpię lekko tylko przez kilka godzin. Tak wyglądało moje życie, ale Grace nie żyła w ten sposób. Ona potrzebuje odpoczynku i będzie obolała po tak intensywnym dniu. Wiem, że jutro będziemy musieli iść wolniej, ale gdy tylko opuścimy terytorium wilków rudych, powinniśmy móc bezpiecznie zwolnić.

Kiedy Maia upada, zmieniam pozycję i zakładam szorty, po czym podchodzę i ją podnoszę. Jest dużą wilczycą, piękną w swoim umaszczeniu, czarną, ale z pasmami w różnych odcieniach brązu. Nigdy nie widziałam innego wilka takiego jak ona.