Rozdział 55 „Zdejmij ubranie”.

Julian uśmiecha się na moją odpowiedź, a ja się w nim rozpływam. Ponownie mocno ściskając tył mojej szyi, raz jeszcze muska moje usta swoimi ustami, lekko je szarpiąc zębami. A kiedy obracam biodrami o jego, na jego ustach pojawia się uśmiech. Jednym szybkim ruchem Julian podnosi mnie i sadza na blacie, wsuwając się między moje nogi. Z rękami we włosach, palcami grzebiącymi i plączącymi się w niesfornych pasmach, Julian przechyla moją głowę na bok, dopasowując moje usta do swoich, jakby były stworzone właśnie po to, by pozostać przyklejone. Czuję, jak miękkość jego języka wślizguje się do mojego, owijając go okrężnymi ruchami, które doprowadzają mnie do szaleństwa.

Pozwalam mu dyktować tempo, podczas gdy moje chętne ręce szukają jego koszuli, a konkretnie jej guzików. I szybko ją rozpinam, walcząc z dreszczami, które przenikają moje ciało przez zimny blat pode mną; po prostu nie jest mi zimno, ponieważ ciepło Juliana przechodzi do mnie.

Kiedy rozpinam ostatni guzik, przesuwam dłoń po jego ciele, czując całą dłonią jędrność jego brzucha, krągłości ośmiopaku, które zawsze mnie podniecają. Ale tym, czego naprawdę chcę w tej chwili, jest to, co jest w jego spodniach... więc przejeżdżam paznokciami w dół, drapiąc go po brzuchu, aż dochodzę do paska.