Rozdział 43: Szaleństwo w nadmiarze, cz. 1

(punkt widzenia kwietnia)

Gdy schodziliśmy na dół, zapach kawy i gorących potraw otaczał mnie, sprawiając, że burczało mi w brzuchu. Ciągnęłam za sobą chichoczącego Alexa, nie dając ani jednego f**ka wszystkim ciekawskim spojrzeniom, które na nas spuszczano. Tak, to prawda, ludzie. To ja, która nie daje ani jednego, samotnego f**ka. Żadnego f**ka tutaj. Dlaczego? Ponieważ byłam na misji! Nikt nie staje mi na drodze, gdy jestem na misji, nikt! „Wow, kochanie! Gdzie mnie zabierasz? Biblioteka jest w tamtą stronę”. Alex wskazywał korytarz po naszej prawej stronie, ale poszłam dalej. „Najpierw potrzebujesz jedzenia! Nie zamierzam słuchać, jak jęczysz, że jesteś głodna, podczas gdy my robimy badania”. Tak, obwiniam o to jego! Ciii. Nasz sekret.

Alex zaśmiał się z mojego komentarza, więc chyba się zdemaskowałem, ale skoro wyraźnie nie miałem tych pierdół, o których wspominałem wcześniej, to go zignorowałem. Jak szef.