Rozdział 180 Dlaczego tu jestem

Rain był tak samotnym człowiekiem, gdy zachowywał spokój w tej samotności. Leniwie odchylił się na krześle na balkonie, z filiżanką kawy w dłoniach i patrzył na piękne niebo nad sobą. Jego oczy wydawały się zimne i odległe, ale zdawał się cieszyć ciszą poranka, z delikatnym ciepłym wiatrem wiejącym mu na twarz.

Delikatny promień słońca dotknął śpiącej twarzy pięknej damy, podczas gdy delikatny wietrzyk przeleciał przez jedwabną zasłonę w pokoju. Jej rzęsy nagle zaczęły lekko drżeć, a oczy stopniowo się otworzyły. Nie była zaznajomiona z umeblowaniem pokoju, ale z panującą w nim atmosferą, przyzwyczajona.

Wyskoczyła z łóżka i natychmiast potarła czoło. Nie czuła się dobrze z powodu kaca i ciekawie rozejrzała się wokół, boso. Miejsce było dla niej obce, ale zapach w powietrzu już nie. Czuła go już wcześniej u mężczyzny, którego kochała tak mocno, że poświęciła nawet swoją indywidualność. Aromatyczny zapach róż był równie czarujący, co jego czarujący wygląd.