Rozdział 20

Punkt widzenia Dylana.

To było ciche pukanie do drzwi, które zdawało się wyrwać mnie ze snu. Jęknęłam, gdy siadałam, zdając sobie sprawę, że spałam skurczona na twardej podłodze. Całe moje ciało bolało, gdy zmuszałam się do wstania, podeszłam do małego lustra i spojrzałam na swoją twarz, ledwo rozpoznałam dziewczynę, która na mnie patrzyła. Moje oczy były przekrwione i opuchnięte, a policzki i czoło brudne, miałam duże, strupowate rozcięcie na czole, gdzie uderzyłam nim o podłogę podczas mojego porwania wczoraj, a na mojej lewej kości policzkowej pojawił się dość duży siniak, który powstał w miejscu, w którym Król uderzył mnie miliard i jeden razy.

Usłyszałam kolejne pukanie i moja głowa gwałtownie podskoczyła, gdy zamek został przekręcony, drzwi się otworzyły, a moje oczy się rozszerzyły. W ciągu sekundy cztery panie z Yesterday w kolejce weszły z wieszakiem pełnym dziwnych sukienek, czarną torbą pod pachą i dużym pudełkiem na kawałki.