Rozdział 14

„Argh!” Jęknęłam, gdy moje oczy zaczęły się otwierać, poczułam coś zimnego, co zostało przyciśnięte do mojego czoła, i niewielki, silny nacisk wokół talii. Poczułam, jak moja poduszka lekko się porusza, zanim nagłe zatrzymanie spowodowało, że szarpnęłam się do przodu. Niewielki nacisk wokół talii wzmocnił się i powstrzymał mnie przed lotem do przodu, jak bym to zrobiła, gdyby go tam nie było. Moje oczy gwałtownie się otworzyły, ale natychmiast zamknęłam je, gdy poczułam, że w mojej czaszce dudnią bębny.

„Cicho, mocno uderzyłaś, ale nie martw się, moja królowo, teraz jesteś bezpieczna”. Co? Mój oszołomiony stan nie przyswoił sobie niczego, co powiedział, dopóki nie zorientowałam się, że powiedział królowo.

Ponownie otworzyłam oczy i szybko podniosłam się ze swojej pozycji, nacisk w talii zelżał, pozwalając mi usiąść, a moje plecy natychmiast uderzyły o oparcie siedzenia. Moja głowa obróciła się, wszystko przyswoiłam, byłam w samochodzie, „nie, czekaj, to za długo, żeby być samochodem”, byłam w limuzynie, wnętrze czarne, z szarą podłogą, siedzenia były zrobione z drogiej czarnej skóry, a w wiaderku z lodem stała duża otwarta butelka szampana.