Rozdział 46: Rozwiązywanie niektórych problemów

(punkt widzenia April)

Zajęło mi dobrą minutę, żeby pojąć, że dowództwo Starszych pracowało nad nagraną wiadomością. JEŚLI to prawda, ten dupek mógłby rozkazać każdemu w stadzie z dowolnego miejsca, żeby zrobił cokolwiek, za pomocą prostego telefonu lub nagranej wcześniej wiadomości. Myślałem o tym głęboko, podczas gdy wszyscy faceci gadali wokół mnie. Conner i Austin byli dość ożywieni w swoich komentarzach i na początku w nic nie wierzyli. Dopiero biedny Alex próbował trzy razy, żeby zrozumieli, że nie ma mowy, żebym źle zacytował Starszego z powodu mojej pamięci. Nadal siedziałem tam w ciszy, próbując wszystko przetworzyć, gdy poczułem, że krzesło obok mnie jest odsuwane. Gdy spojrzałem w tamtą stronę, Jake siedział obok mnie. „Okej, kuzynie. Wiem, że to może być osobisty i prywatny temat, ale muszę zapytać…” Jego głos był spokojny, cichy i zdecydowany. To sprawiło, że zacząłem się relaksować. „...Starszy Scott zapytał, czy masz znamię. Masz?” Przez chwilę nie wiedziałam, jak na to odpowiedzieć, więc tylko się skrzywiłam. Obiecaliśmy sobie, że nie będziemy już mieć sekretów z chłopakami. Pamiętasz? Raine mi przypomniała i westchnęłam. Miała rację, ale Jake też. Mój znamię było prywatne, osobiste. Widzieli je tylko mama, tata, Bethany i mój lekarz. Głównie ze względu na to, gdzie się znajduje. Po chwili skinęłam głową i spojrzałam w dół, bo wiedziałam, że się rumienię. „Nie rozumiem jednak, dlaczego to takie ważne. Chodzi mi o to, że po tylu latach jest tak mało szans, żeby ktoś mógł nas zidentyfikować jako bliźniaków na podstawie głupiego znamienia”. Powiedziałam mu szczerze. „Ja też nie, ale dla niego to jest ewidentnie ważne z jakiegoś powodu, inaczej by nie pytał”. Zrozumiano. „Okej, ale zapytał też, czy mam dobre relacje z moim tatą, zanim dał mi to dziwne mówienie głosem. Uważałam, że to było bardzo nie na miejscu”. „Kochanie? Skupmy się na znamieniu przez chwilę. Co mu powiedziałaś?” „Powiedziałam mu, że nie. Raine była nieugięta, że on o tym nie wiedział, że nikt nie wie, że mam ten znak. Nie wie dlaczego, ale mówi, że każdy jej instynkt podpowiada jej, że musimy chronić tę informację i trzymać ją w ścisłej tajemnicy. Powiedziała, że powiedzenie wam było w porządku, ponieważ wam ufamy”. „Gdzie więc jest ten znak? Czy możemy go zobaczyć?” „Jasne, Con. Jest tutaj…” Sięgnęłam do dekoltu mojej koszulki i pociągnęłam ją w dół, tam gdzie widać było mój stanik, a następnie odsunęłam miseczkę na tyle, żeby pokazać mój znak, który był na wypukłości mojej lewej piersi. Jedyny inny sposób, w jaki ktoś mógłby go zobaczyć, to gdybym była całkowicie topless. Oczywiście, jak tylko mój stanik pojawił się w zasięgu wzroku, Alex wydał z siebie głębokie warknięcie, a faceci odwrócili wzrok, co sprawiło, że przewróciłam oczami. „Alex, serio. Jestem dyskretna. Jak mają to zobaczyć, skoro nie mogą na to patrzeć?” Poprawiałam wtedy bluzkę i wzdychałam, kręcąc głową. Alex tylko uśmiechnął się do mnie nieśmiało, ale nie pozwolił im spojrzeć. Głupi**. Ponownie przewróciłam oczami na jego reakcję, zanim powiedziałam: „Możecie teraz spojrzeć. To tylko mała, różowa, półksiężycowata plama. Nie jest to wielka, wielka sprawa i na pewno nie ma powodu do warczenia”. Rzuciłam Alexowi wściekłe spojrzenie, a on tylko znów się do mnie uśmiechnął, zupełnie bez skruchy. Właściwie wydawał się dumny z tego, co właśnie zrobił. Uważałam to za śmieszne. „Cóż, wydawało mu się to ważne. Jak zareagował, gdy powiedziałeś „nie”?” Moja uwaga powróciła do Jake'a, gdy mówił. Zmarszczyłam brwi. „Wydawał się... zadowolony. Co również wydawało mi się dziwne”. „Hmmmm, co jeszcze wydawało się go interesować?” „Nic, po prostu to, czy mam brata, czy mam dobre relacje z ojcem i plama. Kiedy odszedł, wydawał się... zachwycony”. Nie wiedziałam, jak inaczej opisać ten uśmiech na jego twarzy.

Jake wydawał się pogrążony w myślach, zanim spojrzał na Alexa z troską. „Alfa? Myślę, że musimy mieć oko na Starszego. Jestem pewien, że April ma rację i coś knuje. Tylko jeszcze nie mogę pojąć co. Ale jeśli ma to związek z Kyle'em, to warto to kontynuować”. „Tak, zgadzam się. Ale będziemy potrzebować kogoś, kogo nie zauważy, kto będzie go obserwował”. Dziwnie było słyszeć, jak mój kuzyn nazywa Alexa Alfą, więc wiedziałem, że traktują to wszystko poważnie. „Myślę, że moglibyśmy zmusić Jasona, żeby zamontował ukryte kamery w domku Starszego Scotta. Wtedy nie będziemy musieli go monitorować z bliska, kiedy tam będzie. Potem musimy ustalić jakiś harmonogram nadzoru między nami wszystkimi”. Kiedy Austin mówił, Alex kiwnął głową. Sam byłem trochę strategiem, więc fajnie było obserwować, jak wspólnie przez to przechodzą. Byłem dobry w strategizowaniu, ale mnie pokonali. Uwielbialiby klub szachowy. Nie przegapiłem też, jak Jake dziwnie na mnie patrzył. Coś mu chodziło po głowie. Po prostu nie wiedziałem co.