Rozdział 58

Na moment widzę strach w jego oczach, zanim zmieni się w coś innego. Pożądanie, żądza, cokolwiek to jest, sprawia, że mój żołądek się przewraca.

„Cóż, przyznaję, miałem wielkie nadzieje co do ciebie, Strażniku, ale już przekroczyłeś moje oczekiwania.” Mówi z głodem w głosie, a jego oczy ciemnieją.

„Och, nie masz pojęcia, jakie nieszczęście właśnie sprowadziłeś na siebie i swoją bandę łotrów”. Mówię, wypuszczając moją aurę strażnika, z pełną mocą. Wilki otaczające mnie padają na ziemię, poddając mi się natychmiast, niektóre wyjąc i jęcząc na ziemi. Cztery inne spadają z drzew, ich pistolety na strzałki lądują obok nich. Patrzę, jak przywódca walczy, by się nie poddać, gdy skupiam na nim moją aurę. Nawet Rik poci się od mojej mocy.