Rozdział 55

Wpadłam do pokoju w akademiku, ciężar nocy ciążył mi tak bardzo na ramionach. Wszystko, czego chciałam, to położyć się do łóżka, naciągnąć kołdrę na głowę i zamknąć się na cały świat. Zamknęłam za sobą drzwi i oparłam się o nie, próbując złapać oddech.

Było ciemno i nie chciałam budzić Moniki. Moje serce wciąż waliło, a w głowie miałam chaotyczny bałagan emocji. Jak to się stało, że sprawy z Liamem tak szybko się zaogniły? Wszystko, co robiliśmy dziś wieczorem, było tak intensywne.

Opadłam na łóżko, gapiąc się w sufit. Nie mogłam powstrzymać się od odtwarzania dotyku Liama na całym moim ciele, jego ust na moich, surowej namiętności, którą dzieliliśmy - wszystko to po prostu odtwarzało się w mojej głowie. Nie mogłam uwierzyć, jak blisko byliśmy przekroczenia granicy, z której żadne z nas nie mogło wrócić. Część mnie żałowała, że się zatrzymałam, ale wiedziałam, że to była słuszna decyzja. Czyż nie?