Rozdział 229

„Dyl, uspokój się”. W końcu udało mu się delikatnie złapać mnie za nadgarstek, natychmiast zatrzymując moje ruchy. „Wyglądasz dla mnie tak samo”. W końcu wybiegł, gdy westchnęłam. „Wyglądasz tak samo, wyglądasz pięknie, nic się nie zmieniło”. Może bogini księżyca jednak nic nie zrobiła. Jednak moim zdaniem moja panika była całkowicie uzasadniona, ponieważ nie wiedziałam, czy ona po prostu mnie zmieni, mimo moich obiekcji, w końcu mój brak zgody nigdy wcześniej nikomu nie przeszkadzał. Na szczęście jednak wyglądało na to, że mnie nie zmieniła, a ja nadal byłam sobą, jaką zawsze byłam.

Dopiero gdy się uspokoiłam, nagle zauważyłam, jak bardzo mam suche usta, a gdy spojrzałam na Lewisa, zmarszczyłam brwi na widok jego zarostu, wydawało się, że nie golił się od tygodnia. Osobiście nie byłam wielką fanką zarostu u mężczyzn, nie zrozum mnie źle, czasami wyglądał dobrze, ale nie u Lewisa.

„Wyglądasz na zmęczonego”. W końcu powiedziałam, na co parsknął śmiechem. Ciemne worki pod jego pięknymi oczami były widoczne, a on stracił trochę na wadze na twarzy. Było oczywiste, że nie dbał o siebie odpowiednio.