Rozdział 25

Punkt widzenia Avery'ego

Po wyjściu Adama obejrzałam się za siebie, a Kyra zachichotała: „Dziewczyno, on ma BARDZO źle. Nie możesz też powiedzieć, że to kwestia kumpla. To już minęło od miesięcy. On po prostu nie słucha już gówna Diany”. Zachichotałam: „Gdybyś nie była tutaj i tego nie słyszała, pomyślałabym, że sobie to wszystko wyobrażam. Dzięki za to”. Poklepała mnie po plecach i powiedziała: „Nie ma problemu. Wiesz, że zawsze mogę cię wesprzeć”. Zachichotałam i powiedziałam: „Lepiej się prześpijmy. Jutro czeka nas kolejny wielki dzień”. Obie się położyłyśmy i szczerze myślę, że zasnęłam, zanim moja głowa dotknęła poduszki.

Następnego ranka obudziłam się, czując niesamowity zapach filiżanki kawy trzymanej pod moim nosem. Otworzyłam oczy i zdałam sobie sprawę, że się uśmiecham. Moja mama się roześmiała i powiedziała: „Teraz wiem, jak cię obudzić i sprawić, żebyś była szczęśliwa, że się obudziłaś”. Kyra stała za nią, „To sztuczka, której nauczyliśmy się od Alfy Gabriela. Mówił, że kiedyś musiał budzić cię w ten sam sposób”. Moja mama się zaśmiała, a mój tata powiedział, „Właśnie dlatego ja nadal budzę ją w ten sposób”. Zaśmiałam się do nich wszystkich i chwyciłam kawę. Wzięłam pierwszy łyk i powiedziałam, „Właśnie tak jak lubię. Czy wiadomo, o której będzie rada?”