Rozdział 6

Kiedy wracam do domu, mój ojciec jest na mnie gotowy. Myślę, że kiedy jestem w szkole, przygotowuje trening na wieczór. Ma różne treningi sprinterskie, które mi daje. Codziennie je miesza i nigdy nie wiem, co to będzie. Czasami to skupienie się na równowadze na wypadek, gdybym stracił władzę w nodze lub ręce w walce i musiał walczyć ze złamaną lub uszkodzoną kończyną; czasami to deprywacja sensoryczna, na wypadek, gdybym musiał polegać tylko na swoim wzroku lub słuchu. Zabrał mi nawet oba i kazał walczyć tylko za pomocą zmysłu dotyku, smaku i instynktu. To było okropne. Tego dnia zostałem powalony częściej niż jakiegokolwiek innego. Ale to wszystko dobry trening i czyni mnie najlepszym i najsilniejszym wojownikiem, jakim mogę być.

„Cześć tato” – mówię, podchodząc do stołu i odkładając plecak, po czym pochylam się i całuję go w policzek.

Cześć kochanie, jak minął ci dzień?