Rozdział 106

Stałem przed drzwiami wejściowymi, a moje serce waliło, jakbym właśnie przebiegł maraton. Mama zawsze mówiła, że mam talent do dramatyzowania, ale tym razem było to uzasadnione. Po wszystkim, co powiedział mi Liam, potrzebowałem odpowiedzi. Musiałem wiedzieć, czy całe moje życie zostało zbudowane na kłamstwie.

W domu było cicho, gdy weszłam do środka. Rzuciłam torbę na podłogę i zrzuciłam buty, a w mojej głowie krążyło milion rzeczy, o które chciałam zapytać mamę. Ale dom był pusty. Mamy nie było w domu. Oczywiście, że nie było. Pewnie znowu dostała dodatkową zmianę w szpitalu. Westchnęłam i poszłam do kuchni, otwierając lodówkę, żeby wziąć colę.

Usiadłam na kanapie, cisza domu mnie przytłaczała. Pytania wirowały w mojej głowie, każde bardziej naglące od poprzedniego. Dlaczego Liam wyczuł ode mnie zapach wilkołaka? Co to dla mnie oznaczało? Dla mojej mamy? Zegar tykał powoli, każda minuta się dłużyła. Próbowałam odwrócić uwagę od pracy domowej, ale moje myśli wciąż wracały do rozmowy, którą odbyłam z Liamem.