Rozdział 64

„ Pobij dziewczynę beta, żeby udowodnić, że jesteś lepszy, jej rodzina popiera znęcanie się. Pobij ją mocniej niż ostatnią osobę, która ją pobiła, a wygrasz głosy opinii publicznej. Wrzuć ją do szafek, spraw, żeby krwawiła przynajmniej raz w tygodniu. Ukradnij jej ubrania i rzeczy z szatni, wrzuć je pod prysznic i sikaj na nie. Skuj ją łańcuchem i wychłoszcz w szatni za zadawanie zbyt wielu pytań na zajęciach i ośmieszenie cię za to, że nie znasz odpowiedzi. Zawiąż jej oczy i przykuj łańcuchem w starej szopie na narzędzia i wychłoszcz ją do tego stopnia, że zwymiotuje i prawie straci przytomność, ale nie pozwól jej zemdleć, powinna poczuć ból, bo w czymś była lepsza od ciebie lub zyskała pozytywną uwagę od ciebie. Następnie, aby uczynić to bardziej niezapomnianym, wetrzyj srebrny proszek w rany, powodując, że jej ciało płonie i blizny zostają, a następnie zaciągnij ją do lasu, aby wykrwawiła się i umarła powolną, bolesną śmiercią, chyba że będzie wystarczająco godna, aby przeżyć. Teraz płyną mi łzy, ale udaje mi się spojrzeć na nie wszystkie. Sierra zakrywa usta dłońmi, w jej oczach mienią się łzy. Wszyscy wyglądają na zszokowanych i nie mogą znaleźć słów.

„Pobij dziewczynę beta, aby udowodnić, że jesteś lepsza, jej rodzina popiera znęcanie się. Pobij ją mocniej niż ostatnią osobę, która ją pobiła, a wygrasz głosy publiczności. Wrzuć ją do szafek, spraw, aby krwawiła przynajmniej raz w tygodniu. Ukradnij jej ubrania i rzeczy z szatni, wrzuć je pod prysznic i obsikaj je. Skuj ją łańcuchami i wychłoszcz w szatni za zadawanie zbyt wielu pytań na lekcji i ośmieszając cię za to, że nie znasz odpowiedzi. Zawiąż jej oczy i przykuj łańcuchami w starej szopie i wychłoszcz ją do tego stopnia, że zwymiotuje i prawie straci przytomność, ale nie pozwól jej zemdleć, ona powinna czuć ból, ponieważ ona zrobiła coś lepiej od ciebie lub zyskała pozytywną uwagę od ciebie. A potem, żeby było to bardziej pamiętne, wetrzyj srebrny proszek w rany, przez co jej ciało spłonie i zostaną blizny, a następnie zaciągnij ją do lasu, żeby się wykrwawiła i umarła powolną, bolesną śmiercią, chyba że będzie wystarczająco godna, żeby przeżyć. "Teraz płyną mi łzy, ale udaje mi się spojrzeć na nie wszystkie. Sierra zakrywa usta dłońmi, w jej oczach mienią się łzy. Wszyscy wyglądają na zszokowanych i nie wiedzą, co powiedzieć.

Znów jestem zła, ale oni o to prosili, chcieli wiedzieć i chociaż starałam się to ukryć, nie mogę powstrzymać słowa wymiotować. Czuję, jak moja pewność siebie rośnie z każdym słowem, jakby ciężar został zdjęty z moich ramion. Teraz utrzymuję z nimi kontakt wzrokowy.