Rozdział 4

Sierra była naprawdę dobrą wojowniczką, ale ja też. W porównaniu do mnie jest naprawdę wysoka. Musi mieć jakieś 5 stóp i 7 cali wzrostu, a mój wzrost 5 stóp i 1 cala nie może się równać, ale jesteśmy podobnie zbudowane, co pomaga w nauce nowych ruchów. Jej czarny sportowy biustonosz i legginsy podkreślają całą opaleniznę i zarysowane mięśnie w jej ciele, mogłaby być supermodelką ze swoimi krągłościami. Ja też mam mięśnie i jestem całkiem zarysowana, ale wolę nie pokazywać zbyt wiele skóry, pomaga to ukryć urazy, więc mam tendencję do wyglądania na osobę z nadwagą. Dzisiaj mam na sobie luźne spodnie dresowe i koszulkę. Mam też podkoszulek. Przekonałam się na własnej skórze, że moje blizny i siniaki mogą pojawić się w ferworze walki, jeśli nie mam warstw ubrań. Nie chcę, żeby ktoś je zobaczył i współczuł mi lub udawał, że próbuje pomóc. Brzmi to głupio, a mój wilk i ja chodziliśmy w kółko, ale nie chcę pomocy od ludzi, którzy nie mogli sobie pozwolić, żeby mi pomóc, kiedy ja miałam blizny. Łatwo im poczuć się lepiej, oferując pomoc lub wsparcie, mówiąc „muszę po prostu zapytać”, ale w rzeczywistości są to ci sami ludzie, którzy przymykają oko, ponieważ ich własne przetrwanie jest ważniejsze niż robienie tego, co słuszne. Więc ukrywam swój ból.

Sierra była naprawdę dobrą wojowniczką, ale ja też. Jest naprawdę wysoka w porównaniu do mnie. Musi mieć jakieś 5'7", a mój wzrost 5'1" nie może się równać, ale jesteśmy podobnie zbudowane, co pomaga w nauce nowych ruchów. Jej czarny biustonosz sportowy i legginsy podkreślają całą opaleniznę i zarysowane mięśnie w jej ciele, mogłaby być supermodelką ze swoimi krągłościami. Ja też mam mięśnie i jestem całkiem zarysowana, ale wolę nie pokazywać zbyt wiele skóry, pomaga to ukryć obrażenia, więc mam tendencję do wyglądania na osobę z nadwagą. Dzisiaj mam na sobie luźne spodnie dresowe i koszulkę. Pod koszulką mam też koszulkę bez rękawów. Przekonałem się na własnej skórze, że moje blizny i siniaki mogą być widoczne w ferworze walki, jeśli nie mam na sobie kilku warstw ubrań. Nie chcę, żeby ktoś je widział i współczuł mi lub udawał, że próbuje pomóc. To brzmi głupio, a mój wilk i ja chodziliśmy w kółko, ale nie chcę pomocy od ludzi, którzy nie mogli sobie pozwolić na pomoc mi, kiedy ja miałem blizny. Łatwo im poczuć się lepiej, oferując pomoc lub wsparcie, mówiąc „muszę po prostu zapytać”, ale w rzeczywistości są to ci sami ludzie, którzy przymykają oko, ponieważ ich własne przetrwanie jest ważniejsze niż robienie tego, co słuszne. Więc ukrywam swój ból.

Lubię być jak najbardziej niewidzialny, ale uwielbiam sparingi. Zazwyczaj trzymam się z tyłu grupy treningowej i pracuję tylko z wojownikami, którzy są tutaj, aby pomóc w treningu Delty Kyle'a. Widział, jak odłączyłam się od grupy i jestem pewna, że ma pomysł, dlaczego, więc upewnia się, że jest tam wojownik, który będzie ze mną współpracował.

Nie wiem, czy to ja, czy moja beta krew, ale dreszczyk emocji i przypływ adrenaliny dobrej walki zawsze poprawiają mi dzień. Jestem naprawdę utalentowaną wojowniczką, mimo że pozwoliłam Kaley i jej sługom mnie pobić. Po prostu lepiej, że celuje tylko we mnie, a nie w kogoś innego, kto nie wytrzyma znęcania się. Nie bronię się, dawno temu nauczyłam się, że bicie szybko mija, jeśli się nudzą. I nie wpadam w kłopoty, jeśli w ogóle nie zadaję ciosów, ponieważ te wydają się pojawiać na filmach i zostawiać ślady przez długi czas. Kayley miała kiedyś siniaka pod okiem przez tydzień, niedługo po tym, jak dostałam mojego wilka, przypisywano to mojej beta krwi i szczęśliwemu zamachowi, nie sprzeciwiałam się. Ale kara była straszna. Zostałam zawieszona w szkole na tydzień, a mój tata zamknął mnie w moim pokoju i powiedział Mary, że nie wolno jej ze mną rozmawiać ani mnie karmić. Nie zrobiła żadnej z tych rzeczy, a ona upewniła się, że mam całą moją pracę i zabrała moje zadania do szkoły, aby nic się nie spóźniło. Nie dawałam już nikomu powodów, aby mnie karał.

Delta Kyle i kilku zaawansowanych wojowników stada chodzą dookoła, poprawiając formę i udzielając informacji zwrotnych. „Dobra robota, dziewczyny, obie wydajecie się być pierwszymi, które zrozumiały koncepcję, której próbowałem was dzisiaj nauczyć”. Delta Kyle mówi, po czym pochyla się trochę bliżej. „Nawet młode alfy i bety nie załapały tak szybko i nadal mają problemy”. Szepcze i puszcza do nas oko. „Ale nie mówcie im, że to powiedziałem”. Obie chichoczemy, przygotowując się do ponownego wykonania ruchu.

„ Dasz radę, Delta.” Mówię. Wiedział, że cios w mojego brata wywoła uśmiech na mojej twarzy. Widział, jak haruję, nawet jeśli nie ma okazji, żeby mi pomóc poza grupowym treningiem, który tutaj przechodzimy. Myślę, że to sprawka mojego ojca, który stawia mojego brata i innych przyszłych liderów na pierwszym miejscu, ale tak naprawdę nie jestem pewien.

De lta Kyle zachowuje się bardziej jak mój starszy brat niż mój prawdziwy starszy brat. Pomógł mi ukryć kilka poważniejszych obrażeń, których doznałem w wyniku ciągłego nękania. I nie ocenia ani nie zadaje zbyt wielu pytań. On i Luna Ava to jedyni ludzie, którzy wiedzą, że dostałem swojego wilka. Rzadko zdarza się dostać wilka w tak młodym wieku. Czasami wilki o wysokiej randze pojawiają się wcześnie, jeśli są naprawdę silne. Myślę, że Bogini Księżyca dała mi swoją księgę, żeby pomóc mi poradzić sobie z traumą. Jakkolwiek kocham mojego wilka i doceniam jej pomoc, chciałbym, żeby Bogini Księżyca po prostu sprawiła, że nękanie się skończy.

Luna Ava pomagała mi w zmianie przesunięć i pracy nad łącznikiem stada. Jest coś do powiedzenia o byciu niewidzialnym. I właśnie gdy o tym myślę, Kyle rozwala mój tok myślenia i całkowicie ignoruje moją potrzebę pozostania niezauważonym swoimi kolejnymi słowami.

„Myślę, że pokaz jest na miejscu. Sierra, Skylar, dlaczego nie pokażecie nam, jak ma wyglądać nowy ruch obronny?” Mówi głośno, zwracając uwagę całej grupy, po czym uśmiecha się do mnie i puszcza oko, a ja mam ochotę uderzyć go w jego perłowo białe zęby.

„ Naprawdę cię nie lubię” – mówię poprzez połączenie umysłowe.

„ Wiem, ale ktoś inny niż ja musi zobaczyć, jakim jesteś wojownikiem, a twój brat i chłopaki potrzebują lekcji pokory. Byli pozostawieni sami sobie przez o wiele za długo. Pobawcie się ze mną przez pięć minut. ”

„ Dostajesz dwa”. Prycham i podchodzę do Sierry. Uśmiecha się, jakbym właśnie przyprowadził ją do jej ulubionego sklepu ze słodyczami i powiedział, że może mieć wszystko, czego zapragnie. Och, super, ona lubi być w centrum uwagi.

„ Gotowi.” Głęboki, autorytatywny głos Delty Kyle'a rozbrzmiewa nad tłumem krążącym teraz wokół nas.

Zajmujemy pozycje. „Sierra, atakujesz, Skylar użyj nowego ruchu obronnego i zobaczmy, czy tym razem uda ci się ją przygwoździć w mniej niż trzydzieści sekund”.

Słyszę pomruki „co?” „30 sekund teraz” i chichoty. To wkurza mnie i mojego wilka. Pieprzyć próby bycia niewidzialnym.

Aroganccy ch*je myślą, że są tacy wspaniali, kiedy nie potrafią nawet poddać się nawzajem podstawowymi ruchami. Ona mruczy.

Czy możemy? - pytam mojego wilka.

Och, dzieciaku, myślałam, że nigdy nie zapytasz. Odpowiada. Czuję, jak jej energia wsiąka w moje mięśnie, nie chcę zrobić krzywdy Sierry, ale jeśli chłopcy potrzebują lekcji, to ją dostaną.

Słyszę śmiech i sceptyczne pomruki gdzieś w tłumie, ale jestem zbyt skupiony na Sierrze, mój instynkt wojownika się włączył, a śmiejący się osioł nie jest priorytetem. „Nikt nie mógłby wykonać tego ruchu w mniej niż trzydzieści sekund, a co dopiero ona”. Sarkastyczny, wysoki męski głos mówi wystarczająco głośno, aby wszyscy mogli go usłyszeć i wywołać niski chór zgody. Teraz moja krew się gotuje, podobnie jak krew mojego wilka.

Pokonamy ją w mniej niż dziesięć i lepiej, żebym nie dowiedział się, który mięczak nas obraził, albo że on też padnie. Ona się wycofuje. Teraz czuję, jak moje mięśnie wibrują z oczekiwania. „Po prostu patrz”. To jedyna, bardzo sucha odpowiedź Delty Kyle'a. „Gotowe…START!”

Ruszam natychmiast po słowie „start”. Nie daję nawet Sierze czasu, żeby do mnie podeszła. Ona jednak reaguje szybko i próbuje udawać, że idzie w lewo, a potem schylać się, żeby złapać mnie ramieniem. Jestem dla niej za szybki i kiedy zaczyna się schylać, uderzam kolanem w jej klatkę piersiową i twarz, pozbawiając ją tchu. Kiedy jej ciało unosi się z pędu, uderzam ją łokciem w plecy, a ona wyciąga ręce, żeby owinąć mnie w talii, próbując zmusić mnie do upadku. Zamiast walczyć z pędem, pozwalam mu, ale skręcam się, więc upadam na nią i przesuwam jej gardło na ziemię jednym z moich kolan i trzymam jej ramię w klamrze, z której nie może się wydostać.

Moje oczy są wpatrzone w Sierę. Jej są szeroko otwarte ze zdumienia, może zaskoczenia, nie jestem pewien. Pierwszą rzeczą, którą zauważam, jest cisza, nie słychać nawet oddechu. Następną jest ręka klepiąca mnie po plecach. Spojrzałem w górę i zobaczyłem, że Delta Kyle uśmiecha się do mnie promiennie, jakby walczył ze śmiechem. Co jest śmiesznego? Nie rozumiem.

„ Mniej niż dziesięć sekund, cholera, przepraszam, Sam, ale pobiła twój najlepszy czas złożenia... i to o wiele!” Delta Kyle mówi głośno i wyraźnie, wzruszając ramionami i patrząc na syna, lekko się śmiejąc, bo nie potrafi się powstrzymać.

Wstaję i pomagam Sierze wstać. „Kurczę, jesteś szybka. Będziesz musiała mi pomóc nauczyć się tak reagować”. Mówi z figlarnym spojrzeniem w oczach. Kiwam głową, bo co innego można zrobić? Kiedy dowie się, gdzie plasuję się w hierarchii szkoły średniej, nie będzie chciała mieć ze mną nic wspólnego. Zauważam, że pod koniec treningu tłum jest bardziej stonowany niż zwykle, ale też nie obchodzi mnie to tak bardzo, powaliłem ją w mniej niż dziesięć sekund. Musiałem powstrzymać uśmiech, to coś, co na pewno by mnie pobiło, nie powinienem być dobry w niczym. Chwytam swoje rzeczy i zauważam czyjąś obecność obok siebie, Sierra po prostu podąża za moim przykładem, bez słowa. To trochę dziwne, ale nic nie mówię, po prostu odwracam się i zaczynam iść. Razem kierujemy się w stronę szatni. To takie dziwne, że ktoś idzie obok mnie z wyboru.