Rozdział 363

Co do cholery ma na myśli mówiąc „urodzić mu dzieci”? Nie będę kopulować z tym psychopatą. I nieprzytomny, dlaczego muszę być nieprzytomny? To wszystko, co mogę pomyśleć, zanim ludzie znów się na mnie rzucą. Biję i kopię wszystko, co mogę, nie mając pojęcia, z kim lub z czym nawiązuję kontakt. Moje serce wali w rytm myśli. Widzę tylko kończyny, które mnie chwytają. Muszę się z tego wydostać, ale nie mam pojęcia, jak to się stanie. Jestem w ogromnej mniejszości, więc nawet moje umiejętności mnie z tego nie wyciągną. Potrzebuję pomocy, a według Mike'a nikt nie przyjdzie, ponieważ jestem odcięty od wszystkich. On jest znowu o krok przed nami.

W końcu czuję uderzenie w tył głowy, które na chwilę rozmazuje mi wzrok. Stękam i jęczę, upadając do przodu i łapiąc się na rękach i kolanach wśród bosych stóp otaczających mnie. Następnie czuję ostre uszczypnięcie w kark, ale nie mogę krzyczeć ani się odsunąć. Jestem tak oszołomiona i zmęczona. Chcę się po prostu zdrzemnąć i udawać, że to wszystko nigdy się nie wydarzyło. Czuję, jak energia odpływa z mojego ciała, jakby wyciekała, a ostatnią rzeczą, jaką pamiętam, są smutne oczy Robbiego patrzące na mnie, zanim moje się zamkną.

Kap. Kap. Kap. Kap. Kap. Kap. Kap.