Rozdział 178

Nieźle. Brunetka stojąca obok Wojownika Osistona mówi. „Przynajmniej nie umarłeś ani nie zwymiotowałeś, nowicjuszu”.

Kuśtykam do nich, patrząc na Warrior Osiston, żeby zobaczyć, jak mi poszło. Ból zaczyna opadać z mojego ciała, teraz, gdy adrenalina uchodzi. Jedyne, co mówi, to: „Mogę nad tym popracować”. Podczas gdy zapisuje jakieś notatki na schowku, nie mam pojęcia, skąd się wzięły. Nie miał ich na naszej trasie. Nadal nie patrząc na żadnego z nas, zaczyna mówić do swojego schowka: „Skylar, to jest Audrina, twoja liderka. Jeśli czegoś potrzebujesz, idź do niej, a ona to dla ciebie załatwi”.

Kiwam mu głową, wciąż czekając na jakiekolwiek poprawki lub rzeczy do poprawienia, ale nie sądzę, żeby cokolwiek powiedział, chyba że zapytam, a nie wiem, czy mi wolno. Pozwolił mi być dość otwartą ze wszystkimi moimi pytaniami, ale w obecności jednego z liderów tutaj na terenie ośrodka nie wiem, czy to dopuszczalne. To jest rodzaj błędów, których nie chcę popełniać. Nie chcę wyglądać na nieposłuszną Audrinie, która będzie moją przełożoną w przewidywalnej przyszłości. Ale myśl o tym, że nie dostanę żadnych informacji o tym, jak naprawdę mi poszło, zżera mnie żywcem. Biorę głęboki oddech i wypuszczam cichy westchnienie.