Rozdział 179

Po kąpieli i jedzeniu jestem wyczerpana. Jestem taka wdzięczna, że Liam nie zacznie znowu zasypywać mnie pytaniami. Boję się, że Alessia zacznie nabierać sił i możemy zostać zdemaskowani, ale jestem też podekscytowana, że mam z powrotem mojego wilka. Jest bardziej aktywna odkąd się obudziliśmy, o wiele bardziej niż przez ostatnie kilka lat, więc mam nadzieję, że nabierze sił i będziemy mogli wyjść, zanim Liam zda sobie sprawę, kim ona jest.

Nie pamiętam, kiedy zasnęłam, ale nagle znów jestem w pokoju do karmienia. Krzyki, zapachy, wszystko to znów uderza w moje zmysły. Gdzieś w mojej głowie wiem, że to sen, ale wydaje się tak realny. Kiedy książę Keenan zwraca na mnie wzrok, jego oczy są krwistoczerwone, a kły wysunięte.

„ Myślałaś, że możesz mi uciec? Myślałaś, że cię nie znajdę i nie przyprowadzę z powrotem? Należysz do mnie. Jesteś moja!” Warczy na mnie, zanim chwyta mnie za głowę, ciągnie moją szyję na bok i wbija mi kły w szyję.