Rozdział 94

Mój żołądek był w supełkach przez całą drogę w dół po schodach i do ogromnej jadalni. Wszystkie ślady zwykłego wyglądu magazynu zostały wytarte. Podczas gdy zewnętrzna część magazynu wyglądała na zaniedbaną i opustoszałą, wnętrze zostało całkowicie przebudowane. Długi stół stał na środku pokoju, na nim stało kilka przezroczystych wazonów z krwistoczerwonymi różami. Trzymałem wzrok przed sobą, pozwalając im się zamglić, gdy ignorowałem otoczenie. Srebrne kajdanki wróciły na mój nadgarstek, odcinając mnie od mojego wilka i mojego stada. Zauważyłem mojego Ojca na czele stołu, a Holly siedziała z boku. W jej oczach widać było tylko błysk strachu, gdy zauważyła moją obecność. Udawałem, że jej nie widzę, udawałem, że mnie to nie obchodzi.

Tristan odsunął dla mnie krzesło i usiadłem niemal jak robot. Czułem na sobie wzrok mojego Ojca, zwężony i oceniający. Jeśli miał jakieś podejrzenia, nie wyraził ich głośno.

Tristan odsunął krzesło naprzeciwko mnie i usiadł obok Holly. Patrzyłam prosto przed siebie, skupiając się na obrazie olejnym wiszącym na ścianie.