Rozdział 58

Kiedy dotarłam na oddział Grace, jej twarz była blada jak duch, a usta suche i wciąż spała tak, jak ją zostawiłam! Poprosiłam pielęgniarkę, która przyszła, aby zanotowała jej temperaturę i stan.

„Czy pytała o mnie, kiedy mnie nie było?” – zapytałem, licząc na uspokajającą odpowiedź, ale ona tylko potwierdziła moje podejrzenia. Pokręciła głową. „Nie, spała odkąd wyjechałeś”.

Z gardłem ściśniętym ze strachu, poszedłem szukać lekarza. Znalazłem go wychodzącego z innego oddziału. Pobiegłem do niego, „Czemu ona nadal śpi? Nie było mnie przez dłuższy czas!” Zostawiłem formalności i przeszedłem prosto do głównego powodu, dla którego byłem przed nim.