Rozdział 160: Scena warta namalowania

Moana

W dniu zajęć malarskich Ella i ja byliśmy oboje zachwyceni. Edrick dotrzymał obietnicy i wziął dzień wolny od pracy, a po śniadaniu ruszyliśmy w drogę.

Zajęcia odbywały się w pięknym parku w górnej części miasta, nad jeziorem. Edrick zaparkował samochód na ulicy, a my trzymaliśmy Ellę za rękę, gdy do niej podchodziliśmy. Nie mogłam powstrzymać uśmiechu, gdy się zbliżaliśmy, z moim plenerowym sztalugą złożoną i schowaną pod pachą. Powietrze tego dnia było piękne, wiał przyjemny wietrzyk, a gdy zbliżaliśmy się do małego jeziora, mogłam zobaczyć, że roiło się w nim od wszelkiego rodzaju dzikich zwierząt: kaczek pływających w poszukiwaniu okruchów chleba, małych żab skaczących z liści grzybieni i żółwi wygrzewających się na pływających kłodach. Jezioro było otoczone dużymi wierzbami płaczącymi, których długie liście kołysały się na wietrze. To naprawdę wyglądało jak obrazek wyjęty wprost z książki z opowiadaniami. Gdy się zbliżaliśmy, przy miejscu piknikowym zebrała się już grupa innych rodzin . Na czele grupy stała kobieta, która rozkładała sztalugę zwróconą w stronę jeziora. Zauważyłem, że inne dzieci biegały dookoła jak małe, dzikie zwierzęta.