Rozdział 134

„Mam pieprzonego, szalonego gnoja, który mnie ściga i prawdopodobnie wyśle łotrów, żeby mnie porwali. Jednak mój kumpel uważa, że nie powinnam się tym martwić ani brać udziału w ich przesłuchaniu, bo jestem dziewczyną. Moja przyszła teściowa nie chce, żebym była jeszcze luną ani żeby jej syn był alfą z mojego powodu. Wszystko dlatego, że martwią się, że przegrasz wyzwanie z Darinem. Więc trzymam wszystko w miejscu, tylko dlatego, że istnieję. Potem pomyślałam, że w końcu uciekłam Ann, będąc z tobą w parze i jestem tu bezpieczna przed jej słownymi znęcaniem się, tylko po to, żeby dowiedzieć się, że to było pieprzone kłamstwo. Więc po prostu pękłam, OKEJ? Nie mogę tego dłużej znieść. Nie jestem pieprzoną lalką, którą trzeba rozpieszczać. Przez całe życie byłam szkolona na wojowniczkę. Byłam świadkiem tyle samo, co ty! To, że mam pieprzoną waginę, nie oznacza, że nie zasługuję na równe traktowanie!” Bez zastanowienia i używając całej swojej siły, rzuciłam szklanką o ścianę. Patrząc, jak rozpada się na setki kawałków, odbiło się moje serce.

Alec pochylił się do przodu i popchnął swój napój w moją stronę, zanim znów się odchylił. Wpatrując się w napój, zdezorientowanie zwyciężyło. „C-co?”

„Napij się” – powiedział Alec spokojnie.