Rozdział 183

Zamiast poczuć, usłyszałam zgrzyt metalu skręcającego się i rozrywanego, po którym nastąpił głośny plusk. Zanim zdążyłam zetrzeć wilgoć pokrywającą moją twarz, cały świat pociemniał. „Do cholery, Lola...” Głos warknął, niemal krzycząc mi do ucha. ... minutę przed tym, jak przerzucę twój tyłek przez ramię i-”

Nagle wspomnienia zderzyły się w mojej głowie, eksplodując w symfonii pisku opon, rozdartego metalu i rwącej wody. Ścieżka dźwiękowa była wspierana przez głos Tristana, który z każdą sekundą stawał się coraz bardziej wściekły.

Gdy udało mi się otworzyć oczy, moje otoczenie szybko się wyostrzyło i las, w którym się znajdowaliśmy, stał się widoczny. Chociaż byłam więcej niż wdzięczna, że nie było żadnego światła, które mogłoby mnie oślepić, odczuwałam gryzący ból pokrywający większość mojego ciała. „Bogini, nienawidzę samochodów”. Maya jęknęła: „Od teraz będziemy wszędzie biegać.