Rozdział 99

Otworzyłam oczy, gdy głęboki śmiech wypełnił powietrze, dając mi uczucie miękkości. Odwróciłam się do osoby, która wydała ten dźwięk. „Nie bój się, Sydney” powiedział Lucas i chociaż już się nie śmiał, śmiech tańczył w jego oczach. „Luigi może jeździć ostro, ale uwierz mi, gdy mówię, że jest niezwykle dobrym, doświadczonym i utalentowanym kierowcą. Nic się nie stanie. Dostaniemy twoją torbę żywą”.

Przełknęłam ślinę i pokręciłam głową, ale nadal trzymałam się krawędzi siedzenia.

Prowadził samochód przez słabo oświetlone ulice i ciemne zaułki, aż w końcu dopadliśmy złodzieja w ciemnej, wąskiej uliczce. Nie zauważyłbym złodzieja, gdyby nie jasne światła samochodu. Byłem zaskoczony, że udało mu się go tak łatwo dogonić, ale byłem pod wrażeniem i oczywiście szczęśliwy, że odzyskam swoje rzeczy.