Rozdział 574

Odwracam się w stronę Jacksona w ciszy sali magicznej, obejmuję go w pasie, opieram głowę na jego piersi, wyczerpana, wyczerpana i rozpaczliwie wstrząśnięta wszystkim, co się wydarzyło.

Stoimy tam, całkiem cicho, przez długi czas, a Jackson cicho głaszcze mnie po włosach, opierając policzek na czubku mojej głowy. „Kocham cię tak bardzo, Ariel” – mruczy. „Przepraszam, że to było dla ciebie takie stresujące”.

Wzdycham, wiedząc, że to bardziej stresujące niż on zdaje sobie sprawę, ale... wiedząc również, że muszę głęboko przemyśleć naszą sytuację, zanim wyleję szczegóły jednemu partnerowi, a nie drugiemu. Więc odkładam to na bok na chwilę, składając sobie uroczystą obietnicę, że przemyślę to dziś wieczorem, zanim pójdę spać.