Rozdział 48 Czterdzieści osiem

Punkt widzenia Dalii

Nadal krzyczałam, gdy Adrian wbiegł do pokoju. Zanim zdążyłam przemówić, przyciągnął mnie do siebie i objął. „Hej, hej, Lola, spójrz na mnie. Co się dzieje, kochanie? Co się stało?” Zapytał zaniepokojony, a ja wskazałam na drzwi łazienki, z których dochodził smród krwi.

WKRÓTCE, BĘDZIESZ MOJĄ, było napisane odważnie krwią na białych drzwiach łazienki. „Co do cholery?” Adrian zaklął pod nosem, ale usłyszałem go.