Rozdział 233

Nina

James i ja szybko i cicho przeszliśmy przez opuszczone miasteczko. Gdy szliśmy, trzymając się szybko rosnących cieni, nie mogłem nie zauważyć sporadycznych plam krwi na ziemi lub podartych kawałków ubrań. Najbardziej niepokojącą rzeczą, jaką zobaczyłem, był dziecięcy miś pluszowy leżący na ziemi i pokryty krwią; przełknąłem ślinę, gdy to zobaczyłem, mówiąc sobie, że może dziecko, do którego należał ten miś, po prostu go upuściło i przypadkiem poplamił się krwią, ale gdzieś z tyłu głowy czułem, że to nie był taki szczęśliwy finał.

W końcu dotarliśmy do dzielnicy mieszkalnej. James prowadził z bronią w rękach, gdy niebo zaczęło ciemnieć. W końcu zaprowadził nas do małego domu, a następnie po zewnętrznych schodach do piwnicy. Rzuciwszy ostatnie spojrzenie przez ramię, pchnął drzwi, otworzył je i zamknął, a gdy już byliśmy w środku, zamknął je na klucz.