Rozdział 67 JULIAN ADAMS (POV)

Jestem idiotą.

Chciałbym, żeby to był tylko kac, który wali mi w głowę, ale coś cholernie mnie dręczy w piersi... chore uczucie, które gorzko pachnie mi w ustach przez cały poranek. Bo wiem, że jestem pieprzonym idiotą.

Nie powinnam była tego tak mówić. Czułam ciężar w piersiach. Ciężar winy wydawał się wysysać powietrze z moich płuc... ale ten ból nie dorównuje temu, jak boli widok wyrazu jej twarzy. Więc cały dzień rozmyślałam nad swoimi słowami. Nie mogłam się nawet skupić na pracy. Spotkania były kompletną stratą czasu, ponieważ nie pamiętam niczego, co zostało powiedziane... Po prostu wciąż pamiętam, jak Angelee na mnie patrzyła, kiedy powiedziałam te cholerne słowa.