Rozdział 96: Łzy

(punkt widzenia Alexa)

Siedziałem tam, trzymając ją w ramionach, słuchając, jak jej bicie serca powoli zanika. Max wył w mojej głowie, wszystkie rodzaje emocji przepływały przez niego, ale wszystko, co czułem, było odrętwiałe. Jak? Jak to się mogło stać? Po co narażać nas na to wszystko, żeby stracić ich oboje?

Poczułem, że mój tata próbuje mi ją odebrać i warknąłem z taką siłą, że ściany się zatrzęsły. Mówił do mnie, ale nie słyszałem nic poza trzaskiem. Po prostu słuchałem, aż jej bicie serca znów wypełni moje uszy. Ale słyszałem tylko ciszę. Ciszę, która mnie pochłaniała, wciągając mnie w otchłań razem z nią. I chętnie bym na to pozwolił. Bez niej i tak nie chciałem żyć.