Rozdział 4

Rozdział 4 Punkt widzenia Reida

Wychodząc wcześnie z domu, postanowiłem udać się prosto do Joe's Diner, nie zawracając sobie głowy wysyłaniem Zane'a dzisiaj. Poza tym miałem spotkanie o 9:00 z Alpha Davidem. Ponieważ oczyściliśmy jego łotrzyków, chce, żeby moi ludzie opuścili jego terytorium.

Byłem bardzo zmęczony. Mój wilk nie dawał mi spać przez większość nocy. Nawet teraz Ryder zaczynał być pobudzony i niespokojny, a ja walczyłem, żeby go powstrzymać. Przez całą noc mówił mi, że coś jest nie tak, ale nie wiedział co. Wsiadłem do samochodu i jechałem szybko, ignorując ograniczenie prędkości, nie zajęło mi dużo czasu, aby dotrzeć do małej restauracji. Zaparkowałem samochód na krawężniku przed wejściem, wysiadłem i wszedłem. Powitała mnie właścicielka, Zoe. Była miłą panią. Usiadłem przy ladzie, rozglądając się, próbując zobaczyć, czy jest w środku. Zoe podeszła, stawiając przede mną kubek kawy. Sięgnąłem po nią i wziąłem łyk. Po około godzinie nadal jej nie było.

Spojrzałem na zegarek i zobaczyłem, że jest już 8 rano. Zoe również wyglądała na zmartwioną. Kilka razy zerkała na zegarek, a nawet wystawiła głowę za drzwi, patrząc w stronę przystanku autobusowego, ale nie było Arii ani Lily.

„Wiedziałem, że coś jest nie tak. To mnie męczyło całą noc” – Ryder warknął ze złością w mojej głowie.

„Zamknij się, nie możesz tego wiedzieć” – odpowiedziałam zirytowana, spychając go w głąb umysłu. Czując, że wciąż na mnie warczy, wstałam i podeszłam do okna, patrząc na zewnątrz, ale nie było po niej śladu, więc wróciłam do lady, żeby porozmawiać z Zoe.

„Aria dzisiaj nie pracuje?” – zapytałem nerwowo.

„Miała zacząć o 6 rano. Nie jestem pewna, co się dzieje” – odpowiedziała. Widziałam, że była zaniepokojona, ciągle zerkała na drzwi i zegar.

„Czy Aria zwykle się spóźnia? Czy ma telefon?” Zoe spojrzała na mnie, zanim napełniła mi kubek.

„Nie, nigdy, ona się nie spóźnia ani nie opuszcza swojej zmiany, chyba że…” zawahała się, ale odzyskała opanowanie. „Nie, ona nie ma telefonu”.

„Chyba że co?” pytam. Wiedziałam, że zamierza coś powiedzieć, zanim się powstrzymała .

„Nie, to nic, czym powinieneś się martwić.”

Kiedy Zoe chciała odejść, zatrzymałem ją. Widziałem, że coś ją zdenerwowało, ale zanim zdążyłem cokolwiek powiedzieć, spojrzała na mnie.

„Słuchaj, wiem, że ona jest twoją partnerką. Dla mnie to całkiem oczywiste, ale naprawdę nie mogę ci już nic więcej powiedzieć. Ma już dość na głowie, żebyś nie sprawiał jej kłopotów; musisz ją zostawić w spokoju” – warknęła, zanim znów spojrzała na drzwi.

„Co? Skąd wiesz?” Pokręciłam głową, próbując ogarnąć umysłem to, co właśnie wyszło z ust tej ludzkiej kobiety.

„Mój mąż był myśliwym. Wiem, co dzieje się w tym mieście; mogę być stara, ale nie ślepa”.

„Był myśliwym?” zapytałam, zszokowana jej wyznaniem.

„Tak. Joe, mój mąż, był myśliwym, dopóki nie zdał sobie sprawy, że jego najlepszy przyjaciel jest wampirem . Wtedy zdaliśmy sobie sprawę, że wampiry i wasz gatunek nie różnią się zbytnio od ludzi. Większość po prostu chce żyć w pokoju, więc zrezygnował i to go zabiło. Zginął, chroniąc swojego najlepszego przyjaciela, gdy przyszli po niego Łowcy. Mój mąż stanął mu na drodze, próbując go chronić, oboje zginęli”. Powiedziała mi to zupełnie niewzruszona, nie tak, że jej to nie obchodziło, ale jakby pogodziła się z tym i zaakceptowała to.

Po prostu gapiłem się, całkowicie zszokowany. Większość Łowców nie poszłaby i nie powiedziałaby komuś takiemu jak ja, że jest Łowcami, chyba że byliby zarozumiali lub wręcz samobójczy, ale Zoe mówiła tak, jakby to było całe życie temu. Widziałem, że nie było w niej nienawiści do mojego rodzaju, tylko akceptacja. Patrzyłem, jak wychodzi tylnymi drzwiami i po prostu siedziałem, myśląc o tym, co Zoe mi właśnie powiedziała.

Podczas gdy byłem pogrążony w myślach, poczułem, jak czyjaś ręka dotyka mojego ramienia. Spojrzałem w górę, to był Alfa David i inny mężczyzna. Alfa David przedstawił go jako swojego Beta Michaela, szybko uścisnęliśmy sobie dłonie, zanim zajęliśmy stolik w najdalszym kącie. Zoe podeszła i zapytała, czy chcemy coś zamówić, a my wszyscy po prostu zamówiliśmy kawę. Chciałem, żeby to spotkanie skończyło się jak najszybciej, żebym mógł znaleźć Arię i Lily.

Patrząc na Alfę, mogłem stwierdzić, że był zmęczony, a jego oddech mocno pachniał whisky. Czy on nadal był pijany? Pomyślałem sobie. Jego ubrania wyglądały, jakby w nich spał. Miał na sobie flanelową koszulę i dżinsy. Jego beta był ubrany w garnitur, wyglądał, jakby był zły na Alfę z jakiegoś powodu. Za każdym razem, gdy Alfa go o coś pytał, odpowiadał krótko, a on praktycznie wypluwał te słowa w jego stronę. Alfa był zdecydowanie pijany lub miał ogromnego kaca, ponieważ nawet nie zwracał uwagi na to, jak jego Beta do niego mówi.

Zoe przyniosła nasze kawy, a Alfa zaczął połykać swoją, zanim przemówił.

„Cóż, Alfa Reid, chciałem ci tylko powiedzieć, że twoi wojownicy wykonali świetną robotę i nie mieliśmy ataku przez ostatnie 3 noce, więc jeśli chcesz wycofać swoich ludzi, możesz to zrobić. Naprawdę doceniam twoją pomoc” — stwierdził.

„Jeśli już ich nie potrzebujesz, cieszę się, że wracają do domu. Wiem, że moi ludzie tęsknią za swoimi rodzinami. Mimo że rozmawiają codziennie, to i tak nie jest to samo, kiedy są przyzwyczajeni do codziennego przebywania ze swoimi partnerkami i dziećmi. Rozumiesz; sam masz dzieci, prawda, Davidzie?”

Jego Beta zesztywniał, patrząc w stronę Alfy. Obserwowałem, jak Alfa David mocno zaciskał pięści na stole, a następnie je rozluźnił, nie zadając sobie trudu, by mi odpowiedzieć. Nagle mój wilk zaczął się niepokoić. Miałem zamiar połączyć umysł z Zane'em, by wysłać kilku naszych wojowników na poszukiwanie Arii i Lily, gdy jej zapach uderzył mnie w nos tak szybko, że byłem pewien, że to sobie wyobraziłem, dopóki nie przebiegła szybko obok baru, przepraszając Zoe za spóźnienie, zanim pobiegła na tył, gdzie nie mogłem jej zobaczyć.

Spojrzałem w stronę Zoe i zobaczyłem na jej twarzy zaniepokojenie, zanim podążyła za Arią gdzieś na zaplecze. Co, do cholery, się działo? Wygładzając garnitur, odwróciłem się do Alfy Davida i jego Bety. Przynajmniej była bezpieczna.

„Cieszę się, że tak myślisz. Naprawdę jesteś aż tak ślepy, Reid? Widziałem to z głębi twojego umysłu. Ona cierpi, ty cholerny dupku. Poza tym czułem to po niej. Wiedziałem, że coś jest nie tak” – warknął Ryder. Odepchnął mnie, próbując przejąć kontrolę. Pobiec do niej, gonić ją i upewnić się, że wszystko z nią w porządku. Ale nie chciałem dać mu kontroli, której chciał. Nie mogłem pozwolić mu rozwalić baru i wystraszyć wszystkich tutaj ani sprawić, by Alfa David pomyślał, że rzucam mu wyzwanie.

„Wszystko w porządku, Alfie Reid?” zapytał Michael

„Tak, przepraszam , wszystko w porządku. Na sekundę się wyłączyłem, przepraszam za to”. Rozmawialiśmy o niczym, kończąc kawę. Cóż, głównie rozmawialiśmy z Michaelem, podczas gdy David wyglądał na skacowanego i nie wiedział, jaki jest dzień. Po około 20 minutach wyszła Aria. Co chwilę zerkałem na nią, obserwując ją. Kiedy się zbliżyła, poczułem silny zapach jej zapachu. Natychmiast dostałem gęsiej skórki na całym ciele. Ryder próbowała się przecisnąć, ponieważ okropnie pachniała. Czułem na niej krew. Zapach Arii był wyjątkowo słaby i mogłem wyczuć coś jeszcze.

„WOLFSBANE” warknął Ryder. Wkurzył się, że ktoś skrzywdził naszą partnerkę za pomocą tojadu. Tuż przed tym, jak dotarła do mojego stołu, zamarła na sekundę. Zarówno Alfa, jak i Beta spojrzeli w górę, żeby zobaczyć, na kogo się gapię. Aria szybko opuściła głowę, ale nie dość szybko, widziałem, że ma podbite oko i siniaki na szczęce. Szybko napełniła nasze kubki i zanim odeszła za ladę, co sprawiło, że poczułem ulgę, spojrzenie, które rzucił jej Alfa David, sprawiło, że chciałem go rozerwać na strzępy. Spojrzał na nią z obrzydzeniem. Nie zauważyłem reakcji Bety na nią, patrzył wszędzie, tylko nie na mnie. Wydawało mi się, że jego oczy się zaszkliły, jakby łączyły kogoś umysłowo.

„Cóż, skoro wszystko zostało ustalone, możemy równie dobrze skrócić to spotkanie. Natychmiast wyślę moich ludzi z twojego terytorium, a jeśli kiedykolwiek będę czegoś potrzebował, Alfa, na pewno się z tobą skontaktuję, aby odebrać tę przysługę” – powiedziałem.

Alfa skinął głową, wstał ze swojego miejsca i wyszedł. Jego Beta Mich ael wstał, ściskając mi dłoń, po czym powiedział: „Przykro mi z jego powodu, miał ciężką noc i wypił kilka drinków za dużo”.

„Tak też myślałem. Pachnie jak bar”.

Michael parsknął śmiechem, zanim odszedł. Podchodząc do lady, chciałem usiąść, gdy kątem oka zobaczyłem ją stojącą obok zlewu w kuchni. Patrzyłem, jak bierze tabletki, gdy poczułem, że Ryder mnie przewraca. Zanim się zorientowałem, stałem za nią.

Odwróciła się i podeszła do mnie. „Nie może pan tu wrócić, proszę pana” – powiedziała nerwowo.

Spojrzałem na nią, po czym złapałem ją i przycisnąłem do mojej piersi. Sięgnąłem do jej tylnej kieszeni, wyciągnąłem ulotkę z tabletkami przeciwbólowymi i przeczytałem. „Kodeina. Na co je bierzesz?” zapytałem ją. Wilkołaki goją się szybko, nie ma potrzeby brania tabletek przeciwbólowych, chyba że są poważnie ranne. Szybko wyrwała się z mojego uścisku i wyrwała mi je z ręki.