Rozdział 3

Kyle ponownie spojrzał na certyfikat, widząc nazwisko: Tripps.

Ponownie przeczytał nazwisko osoby wymienionej jako ojciec. Danny Tripps.

Kyle spojrzał na prawnika. „Serio?”

Pan Crowler skinął głową. „Dowiedzenie się, że jesteś adoptowany, musi być wielkim szokiem, Kyle. Dowiedzenie się, że twoim ojcem był Danny Tripps, musi być równie wielkim szokiem”.

Kyle pokręcił głową. Nie miało to dla niego sensu, że ten prawnik twierdził, że został adoptowany, a co dopiero to absurdalne twierdzenie, że Danny, pieprzony Tripps, jeden z najbogatszych ludzi w Ameryce, był jego rzekomym ojcem. Uderzyła go pewna myśl.

„Czy Ed cię do tego namówił?” Kyle miał dwóch najlepszych przyjaciół, Eda i Caseya. Podczas gdy Casey pracował z nim na górze, ich przyjaciel Ed pracował jako ilustrator komiksów, ale ciągle próbował ich rozśmieszyć praktycznymi dowcipami. Wydawało się to w sam raz dla niego, zwłaszcza cztery dni po tym, jak świat dowiedział się, że Danny Tripps zmarł na raka.

Wyraz twarzy prawnika stał się poważny. „Kyle, zapewniam cię, że to nie żart. Jest tu więcej informacji dla ciebie, w tym list od pana Trippsa”.

„List?” Kyle uśmiechnął się, przekonany, że to robota jego kumpla. Zachichotał. „To zobaczmy”.

Staruszek odsunął się, ale otworzył drugi plik i wyciągnął kopertę, papier był bogaty i luksusowy. Kyle nie rozpoznał pisma na przodzie, ale otworzył ją i rozłożył list.

Kyle,

Wyobrażam sobie, że jesteś teraz w rozterce. Postaraj się nie sprawiać kłopotów panu Crowlerowi – to dobry człowiek i dobry przyjaciel, który utknął z trudną pracą.

Tak czy inaczej, właśnie dowiedziałeś się, że jestem twoim ojcem. Danny Tripps, miliarder, celebryta, playboy, przedsiębiorca, geniusz biznesu itd. Przykro mi to mówić, ale to prawda, Kyle. I zasługujesz na wyjaśnienie.

Dwadzieścia sześć lat temu poznałem wspaniałą kobietę o imieniu Karen, zakochaliśmy się i wkrótce się pobraliśmy. Założyłem własny biznes, produkujący komputery i trochę programując, a wkrótce moja żona zaszła w ciążę. Życie było błogie. Potem biznes rozkwitł, niektóre z oprogramowania, które napisałem, przyniosły mi małą fortunę i w ciągu kilku miesięcy zatrudniałem setki osób. Biznesowa strona rzeczy nie jest teraz ważna, ale minęło kilka miesięcy i nadszedł czas, aby udać się do szpitala.

Karen urodziła troje niemowląt, trojaczki, miesiąc przed terminem, dwie dziewczynki i chłopca, ale natychmiast zaczęły się komplikacje. Została natychmiast przewieziona na operację, ale to nic nie dało. Po prostu tak, miłość mojego życia umarła. Miała dwadzieścia pięć lat. Byłaby wspaniałą matką.

Nie wiedziałam nic o wychowywaniu dzieci i byłam tak przytłoczona żalem, że jedyne, co mogłam pomyśleć, to rzucić się w wir pracy. Cokolwiek, byle tylko uciec od bólu. Lekarz zasugerował oddanie ciebie i twoich sióstr do adopcji. Zgodziłam się, myśląc, że to będzie dla ciebie najlepsze. To był największy żal w moim życiu. Jednak w tamtym czasie była to najlepsza decyzja, jaką mogłam podjąć.

Ty i twoje siostry zostałyście umieszczone w kochających rodzinach, wychowane w troskliwym i zdrowym środowisku, i pomimo mojej obietnicy, że tego nie zrobię, miałam na was oko, pomagając w małych rzeczach, kiedy tylko mogłam. Stypendia, praca i tym podobne. Wiem, że to nie jest rodzicielstwo, ale ty i twoje siostry jesteście jedyną rodziną, jaką mam, nawet jeśli nigdy się nie spotkałyśmy.

I to sprowadza nas do teraźniejszości. Kiedy to piszę, umieram. Jeśli to czytasz, to już mnie nie ma i być może nawet słyszałeś o tym w wiadomościach. Co sprowadza mnie do sedna tego wszystkiego. Przez dwadzieścia pięć lat budowałam biznes, imperium, jak niektórzy powiedzieliby, i po drodze dziesiątki tysięcy ludzi polegało na mnie, aby utrzymać ich firmy na powierzchni, utrzymać ich miejsca pracy, aby mogli założyć własne rodziny. To odpowiedzialność, którą traktuję poważnie, co może wydawać się ironiczne, biorąc pod uwagę, że nie wzięłam odpowiedzialności za wychowanie własnych dzieci.

Chciałbym, żebyś poznała swoje siostry, Katarinę i Karę. Chciałbym, żebyście się poznały. Wszystko, co mam, należy teraz do was trojga. Mój spadek. Podobno to całkiem spora suma.

Pan Crowler opowie ci o szczegółach tego, co wydarzy się dalej, ale oto notatki z klipu. Udaj się na moją wyspę na Karaibach, poznaj swoje siostry, dowiedz się trochę o tym, o co cię proszą i zdecyduj, co chcesz zrobić.

Przy okazji możesz nawet dowiedzieć się o mnie trochę więcej.

W nadziei i miłości,

Danny Tripps

Kyle spojrzał na datę listu i zauważył, że został wysłany zaledwie dwa tygodnie temu.

Zniknęły wątpliwości, że to dzieło Eda. To naprawdę nie było w jego stylu. Węzeł w jego żołądku skręcał się, gdy zdał sobie sprawę, że musi zadzwonić i porozmawiać z rodzicami. Musiał zapytać.

„Czy mógłby pan wybaczyć mi na kilka minut, panie Crowler. Muszę zadzwonić”. Kyle zobaczył, że starzec skinął głową, ale już wychodził przez drzwi. Przesunął się na autopilocie przez frontowe drzwi budynku na ulicę, zatłoczoną zwykłą mieszanką pracowników biurowych z kawą, gospodyń domowych robiących zakupy i turystów, i wszedł do drzwi. Wybrał numer.

"Hej, kochanie."

„Cześć, mamo” – odpowiedział Kyle, starając się zachować swobodny i swobodny ton głosu. „Słuchaj, muszę cię o coś zapytać”.

„Okej, kochanie, ale musisz się pospieszyć. Twój ojciec i ja właśnie wychodzimy” – odpowiedziała. Kyle usłyszał w tle zamykające się drzwi samochodu.

„Och, racja. Dzisiaj jest wycieczka piesza, prawda?”

Usłyszał, jak jego mama wzdycha do słuchawki. „Przysięgam, Kyle, ty nigdy nie zwracasz uwagi”.

Wziął głęboki oddech. „Mamo, musisz mnie wysłuchać, okej. Właśnie odwiedził mnie w pracy prawnik o nazwisku Mister Crowler”.

Kyle zatrzymał się, słysząc, jak jego matka krzyczy na ojca. „Ben, musisz być w tym” – usłyszał, jak mówi. „Okej, synu. Co on powiedział?”

„Mamo, tato. Muszę was zapytać. Czy jestem adoptowany?” Kyle trzymał wolną rękę płasko nad wolnym uchem, słuchając intensywniej niż kiedykolwiek w życiu.

Cisza, która trwała kilka sekund po drugiej stronie linii, potęgowała uczucie ściskania w żołądku Kyle'a.

„Synu, to ja” – Kyle usłyszał, gdy jego tata zadzwonił do telefonu, jego ton był łagodny. „To prawda, synu. Adoptowaliśmy cię, gdy miałeś zaledwie kilka dni. Przykro mi, że dowiedziałeś się w ten sposób. Chcesz się spotkać i porozmawiać o tym? Mogę przyjechać i cię odebrać?”

Kyle przycisnął twarz do kąta drzwi, próbując myśleć. To prawda, został adoptowany. W jego umyśle wirowało mnóstwo emocji, czuł, że jego świat właśnie stanął na głowie, więc wziął kilka głębokich oddechów i pomyślał o tym, co wiedział. Jego przyjaciele byli jego przyjaciółmi. Jego rodzice zachowali tę ogromną tajemnicę, ale wychowali go i byli przy nim przez dwadzieścia trzy lata. Czy naprawdę miało znaczenie, że nie łączyło ich DNA? Ta myśl pomogła mu trochę oczyścić głowę i westchnął.

Po chwili odpowiedział. „Nie, wszystko w porządku i nie martw się tak bardzo, okej. Wiem, że jesteście moimi rodzicami, wiem, że jesteście moją mamą i tatą, wychowaliście mnie i nic tego nie zmieni, okej?”

Prawie słyszał ulgę w tonie ich odpowiedzi, więc nie przestawał.

„Rzecz w tym, że dowiedziałem się trochę o tym, kim byłem, zanim zostałem adoptowany” – dodał Kyle, nie do końca pewien, jak kontynuować tę część. Postawił na bezpośredniość. „Ile o tym wiesz?”

Po drugiej stronie linii trwała cicha, szeptana rozmowa, która nagle się zakończyła po kilku sekundach.

„Wiemy, kto był twoim biologicznym ojcem, kochanie” – powiedziała mama Kyle'a chwilę później. „A ty?”

Kyle przełknął ślinę. „Tak, myślę, że tak”. Usta miał suche, ale zmusił się do wypowiedzenia tych słów. „Danny Tripps, prawda?”

„Tak, synu” – powiedział cicho Jego Tata. „Nie mieliśmy wiedzieć, ale wiedzieliśmy”.

„Czy zostawił ci coś w testamencie?” zapytała jego mama. „Czy dlatego jest tam prawnik?”

„Em, myślę, że tak” – powiedział Kyle, czując teraz więcej niż trochę mdłości. „Słuchaj, mówią mi, że mam siostry”.

„Co?” Oboje rodzice odpowiedzieli jednocześnie.

„Że mam siostry. Bliźniaczki” – odpowiedział. „Cóż, właściwie trojaczki, ale ja jestem jedną z nich, jak widać”.

„Kyle, synu, nie mieliśmy pojęcia” – powiedział jego tata, a Kyle w głębi duszy wiedział, że mówi prawdę. „Siostry?”

„Dwóch z nich” – potwierdził Kyle. „Chcą, żebym poszedł i się z nimi spotkał”.

„W takim razie powinieneś iść” – odpowiedział natychmiast jego tata.

„Oczywiście” dodała jego mama. „Wszystko w porządku, kochanie?”

„Chyba trochę w szoku” odpowiedział Kyle. „Słuchaj, muszę tam wrócić. Czy wy wszyscy jesteście cali?”

„Tak, synu, nie martw się o nas” – odpowiedział jego tata. „Zostaniemy tu na kilka dni, myślę. Dlaczego nie wpadniesz na kolację dziś wieczorem lub wcześniej, jak chcesz, to pogadamy”.

Kyle zmarszczył brwi. „Nie, powinieneś pojechać w swoją podróż. Planowaliście ją od miesięcy”. Za każdym razem, gdy Kyle odwiedzał swoich rodziców, mieli mapy obszarów Kanady, przez które wędrowali, i wiedział, że mają różne miejsca zarezerwowane na okazjonalne noce w hotelach i jeśli wyruszą późno, stracą rezerwację. „Szczerze mówiąc, nic mi nie jest. Powinieneś pojechać w swoją podróż, a poza tym mogę do ciebie zadzwonić, jeśli będę musiał. Wy też możecie do mnie zadzwonić, okej?”

Kyle niemal słyszał, jak w milczeniu rozmawiają o tym, wymieniając spojrzenia i gestykulując po drugiej stronie słuchawki. Robili to odkąd pamiętał.

„Jesteś pewien, synu?”

„Tak, tato. Ty i mama jedziecie na wycieczkę”.

„Jesteś pewien, że nie jesteś na nas wściekły, że ci nie powiedzieliśmy?” – zapytał tata wprost, jak to miał w zwyczaju.

Kyle westchnął. „Szczerze, tato. Nie jestem zły. Jestem trochę zszokowany i nie mogę powiedzieć, że nie będę zły w przyszłości, ale jeśli się zdenerwuję, wiem, gdzie cię szukać”.

„Tak, synu” – odpowiedział ojciec. „Po prostu podnieś słuchawkę, a my zaraz wrócimy, żebyś mógł dać upust swojej furii tak długo, jak potrzebujesz”.

„Czy mogę zapytać, dlaczego mi nie powiedziałeś?”

„Nigdy nie było na to dobrego momentu, kochanie” – odpowiedziała jego mama. „Jak można poruszać coś takiego w rozmowie?”

„Poza tym, zapytałbyś, kim są twoi rodzice, a my musielibyśmy skłamać ci prosto w twarz, synu” – dodał jego tata. „Po prostu nie potrafiliśmy wymyślić, jak ci to powiedzieć”.

„W porządku” – powiedział Kyle, starając się brzmieć spokojnie, podczas gdy w środku chciał po prostu zniknąć w cichym miejscu, aby móc to wszystko przetworzyć. „Miłej podróży”.

„Kocham cię, kochanie”.

„Ja też cię kocham” – dokończył Kyle i zakończył rozmowę. Wyprostował ramiona, wziął głęboki oddech i wrócił, żeby zobaczyć, co jeszcze prawnik ma do powiedzenia.

„Wszystko w porządku, panie Watsonie?” zapytał pan Crowler, gdy Kyle usiadł z powrotem.

„Nie wiem, czy określiłbym to jako w porządku” – powiedział Kyle chwilę później. „Tak, rozmawiałem z rodzicami”.

„Więc wiesz, że mówię prawdę?”

Kyle przełknął ślinę i skinął głową. „Trochę szokujące.”

„Wierzę ci. Czy mam kontynuować?”

„Może i dobrze” – odpowiedział Kyle.