Rozdział 187

Rozmowa między Giovannim i mną odtwarzała się w mojej głowie, gdy wlokłam się po schodach i padałam na łóżko. Nawet po tym, jak dobiegła końca, walczyłam ze snem, który próbował mnie pochłonąć, i skupiłam się na łączeniu umysłu z Asherem. Minęła kolejna godzina, jedna bez żadnego sukcesu.

Rozważałem skontaktowanie się z Zeke, ale po włożeniu całej pozostałej energii w dotarcie do Ashera, nie miałem już nic do stracenia. W oparach całkowitego wyczerpania, zapadłem w niespokojny, pozbawiony snów sen.

Nie byłem pewien, ile czasu minęło, ale słońce jeszcze nie wzeszło, gdy zostałem wyrwany ze snu. Sypialnia była spowita absolutną ciemnością, nawet gdy promienie księżyca przebijały się przez zasłony. Na szczęście nie potrzebowałem światła, żeby stwierdzić, kto nade mną wisiał, a jego ręka mocno przycisnęła się do moich ust.