Rozdział 129

Obróciłam się, niemal wpadając na wąską klatkę piersiową jakiegoś mężczyzny. Położył dłoń na przodzie koszuli, którą miał na sobie, zwracając moją uwagę na pierścionki nakrapiane na jego palcach. Kilka było na jego drugiej ręce, które brzęczały o szklankę z alkoholem w jego dłoni. Duża część mnie - i Maya - poczuła wściekłość, będąc nazywaną „małą wilczycą”. Oboje byliśmy dumni z naszego tytułu. Krwawiliśmy i walczyliśmy, aby je obie zdobyć, nawet jeśli na początku nie były tym, czego chcieliśmy. Ukrywanie mojej pozycji było sprzeczne z moim instynktem - szczególnie przed innym wilkołakiem. „Ona jest dobra. Mogę jej dać wszystko, czego potrzebuje, dzięki”. Nie powiedziałabym, że poczułam ulgę, słysząc głos Brandona, ale poczułam się lepiej, wiedząc, że nie będę musiała sama gonić tego faceta.

Niestety, gdy zmieszasz alkohol, problemy z gniewem i duże ilości testosteronu, otrzymasz osobę, która nie potrafi zaakceptować odpowiedzi „nie”.

Nieznajomy uniósł jedną ze swoich ciemnych brwi, ale ani razu nie spuścił wzroku z Brandona, gdy zapytał: „Ten facet cię zaczepia?”