Rozdział 6

W chwili, gdy zobaczył wyłaniającego się Jareda, William był przepełniony radością. Następnie podbiegł do Jareda.

„ W końcu jesteś, młodzieńcze. Tędy, proszę.”

Trzymając rękę Jareda, William odetchnął z ulgą.

„ Panie Sullivan, skoro złożyłem panu obietnicę, to na pewno się pojawię.”

Jared zdawał sobie sprawę, że William obawiał się, że go wystawi.

Czując zażenowanie, William mógł tylko niezręcznie się uśmiechnąć. „Za tobą, młodzieńcze.”

Biorąc pod uwagę jak służalczo zachowywał się William, wszyscy w hotelu zastanawiali się, kim jest Jared.

Kiedy Josephine zobaczyła, jak dumnie Jared szedł w przeciwieństwie do jej posłusznego ojca, wściekła się: „Co się z tobą dzieje? Mój ojciec czekał na ciebie przy drzwiach przez pół godziny i nie zauważyłaś, że jego stan się pogarsza? Czy ty w ogóle wiesz, jak kogoś uzdrowić?”

Josephine od samego początku nie znosiła Jareda. Jednak dała mu szansę, gdy zrobiła na niej wrażenie to, jak powstrzymał stan Williama przed pogorszeniem.

Chwilę później, gdy zauważyła, że policzki Williama znów tracą kolor, uznała, że Jared jest oszustem, który chce ich oszukać i pozbawić pieniędzy.

„Josephine, przestań robić zamieszanie i przeproś natychmiast” – warknął William z surowym wyrazem twarzy.

„ Nie ma mowy, żebym to zrobił. Słuchaj, on jest ledwie dorosłym mężczyzną. Jak może być lekarzem-cudotwórcą? Myślę, że jest zwykłym oszustem.”

Spojrzała na Jareda i poczuła, że to przez niego William nie chciał pójść do lekarza.

Kiedy Józefina odmówiła posłuszeństwa, William wpadł w taką wściekłość, że zaczął mieć trudności z oddychaniem.

Kaszel! Kaszel!

Gdy chciał przemówić, William zaczął intensywnie kaszleć.

" Tata!"

Josephine rzuciła się naprzód, by wesprzeć Williama.

Mimo to przestraszyła się, gdy zobaczyła czarną krew, którą wykaszlał William.

Na widok tej sceny Jared natychmiast zmarszczył brwi. Najwyraźniej obrażenia Williama były poważniejsze, niż myślał. Właściwie był zaskoczony, jak Williamowi udało się przeżyć tak długo.

„ Szybko, zanieś tatę do pokoju” – rozkazał Jared Josephine, która już była w panice.

Niestety, nie ruszyła się wcale, bo nie ufała Jaredowi.

Jared zmarszczył brwi widząc bezczynność Josephine i warknął: „Chcesz patrzeć jak umiera?”

Po tym jak Josephine na nią nakrzyczała, szybko pomogła Williamowi dostać się do prywatnego pokoju w hoterze .

W środku Jared natychmiast zaczął szukać pulsu Williama. Jednak w chwili, gdy to zrobił, jego wyraz twarzy stał się ponury.

Gdy Jared zajmował się Williamem, do pokoju wparował mężczyzna w okularach i białym fartuchu lekarskim.

„ Doktorze Watson, szybko! Spójrz na mojego tatę. Właśnie zwymiotował krwią!”

W chwili, gdy go zobaczyła, Josephine poczuła, że udało jej się uchwycić iskierkę nadziei.

„ Co? Daj mi zobaczyć.”

Jonathan, lekarz, szybko otworzył swoją torbę z lekami.

„ Odejdź.”

Josephine odepchnęła Jareda na bok i podniosła Williama. „Doktorze Watsonie, życie mojego taty jest teraz w twoich rękach. Proszę, uratuj go!” błagała.

W tym momencie William był bliski utraty przytomności, gdyż jego oddychanie stawało się coraz cięższe.

„ Proszę się nie martwić, pani Sullivan. Zrobię, co w mojej mocy.”

Gdy tylko Jonathan skończył mówić, zaczął badać puls Williama.

Im dłużej to robił, tym bardziej nasilał się grymas Jonathana. Josephine była zaniepokojona, gdy zauważyła jego wyraz twarzy i nie odważyła się wydać dźwięku.

„Pani Sullivan, uszkodzone płuco pana Sullivana jest przyczyną jego ukrytej choroby. To przewlekła choroba, którą należy leczyć powoli. Jednak ktoś siłą włączył jego układ odpornościowy na najwyższe obroty. Chociaż może się to wydawać skuteczne w krótkim okresie, spowoduje to jedynie dalsze pogorszenie jego stanu. Obawiam się, że pan Sullivan jest teraz w niepewnej sytuacji. Zanim przyjechałem, do kogo przyprowadziła pani pana Sullivana?” Jonathan wyjaśnił poważnym tonem.

Kiedy usłyszała słowa doktora, Josephine wpadła we wściekłość i spojrzała w kierunku Jareda. To on właśnie leczył jej ojca. Ponieważ było dokładnie tak, jak opisał lekarz. Jej ojciec rzeczywiście zmienił się na lepsze, ale metoda Jareda ostatecznie bardziej zaszkodziła Williamowi.

„ Ty oszust! Jeśli coś stanie się mojemu ojcu, nigdy ci nie wybaczę!” Josephine ryknęła do Jareda z grymasem na twarzy.

Gdyby nie fakt, że wspierała Williama i nie mogła odejść, rzuciłaby się na Jareda, żeby go pobić.

„Jak możesz mnie oskarżać o oszustwo? Czy coś z ciebie wyłudziłem? Gdyby nie ja, twoja gruba żona byłaby już trupem. Nie mogę uwierzyć, jak śmieszna potrafisz być!” Jared prychnął.

Nienawidził tego, że Josephine ciągle twierdziła, że jest oszustem, i tego, jak okropnie była traktowana, mimo że była kobietą.

" Ty..."

Mimo że Josephine czuła wściekłość, wiedziała, że priorytetem jest uratowanie ojca i że to nie jest czas na kłótnię z Jaredem.

„ Doktorze Watson, błagam cię, proszę, pomyśl o sposobie. Proszę...”

Józefina była tak roztrzęsiona, że prawie się rozpłakała.

Otwierając torbę z lekami, Jonathan wyjął czarną pigułkę i włożył ją do ust Williama. Następnie otworzył torbę ze srebrnymi igłami i wbił je w punkty akupunkturowe Williama.

„ To go nie uratuje. Tylko mu zaszkodzisz” – skomentował Jared, gdy zobaczył technikę akupunktury Jonathana, co sprawiło, że ten ostatni zmarszczył brwi.

„ Co próbujesz powiedzieć? Wątpisz we mnie? Nie mów, że znasz się na akupunkturze”.

Akupunktura była częścią medycyny tradycyjnej. W przeciwieństwie do współczesnej medycyny, gdzie można ją było opanować w ciągu trzech do pięciu lat, potrzeba było co najmniej ośmiu do dziesięciu lat, aby opanować akupunkturę. W rzeczywistości niektórzy mogliby tego nie zrobić, mimo dziesięcioleci nauki.

Biorąc pod uwagę, że Jared wyglądał na zaledwie dwadzieścia lat, Jonathan uznał, że nie ma szans, aby został w tym mistrzem, nawet jeśli zaczął się uczyć w łonie matki.