Rozdział 319

Prozerpina

Nie powiedziała nic, skrzyżowała ramiona na obfitym biuście, oddychając szybko, gdy patrzyła na niego. Z ukłuciem bólu zauważył błyszczący wisiorek, który leżał w dolinie jej pełnych piersi, medalion oznaczający, że jest jego właścicielem. Podarował go jej, zawiesił go na jej szyi, cienki złoty łańcuszek z małym kluczykiem jako medalionem, diamenty błyszczały na jej ciepłej skórze. Uwielbiał brać go do ust, gdy ją kopulował, szarpał go zębami, obserwował jej twarz, gdy na nią wsiadał i na niej jeździł. A potem, zatapiając zęby w jej wzgórkach, przechodząc do jej dojrzałych, jędrnych sutków, które zostały wyssane przez jego dzieci, wszystkie sześć.

Kurwa, pomyślał, jego twarz pociemniała z namiętności, ale chciał ją tu zabrać, teraz, brutalnie, napiętnować ją tak głęboko swoim twardym kutasem, że nigdy nie spojrzałaby na innego mężczyznę, na pewno nie na Schwartza, nie z tym miękkim wyrazem pożądania. Dyskomfort w pachwinie sprawił, że chciał się przesunąć; zamiast tego ruszył w jej stronę.