Rozdział 22

Punkt widzenia Dylana.

„Moja Królowo”. Usłyszałam, jak dłoń na moim ramieniu delikatnie podnosi mnie na nogi, ta sama dłoń delikatnie dotyka mojego podbródka i unosi moją głowę, by na mnie spojrzeć. „Wyglądasz naprawdę promiennie”. Przeszedł mnie dreszcz obrzydzenia, ale nie mogłam zaprzeczyć, że iskry, które tworzyły jego ręce, były cholernie przyjemne. Uśmiechnął się z wyższością, zauważając moją lekką reakcję, a wraz z tym miałam ochotę kopnąć się za to, że dałam mu tę satysfakcję. Położył dłoń na moim dolnym odcinku pleców i zaprowadził mnie do swoich rodziców. „Matko, ojcze, to moja piękna partnerka”. Jego kciuk delikatnie pogłaskał mnie po plecach, gdy pokazywał mnie swoim rodzicom. Usłyszałam, jak drzwi, przez które właśnie przeszłam, cicho się zamykają i zdałam sobie sprawę, że jestem zupełnie sama z tymi ludźmi.

Jego ojciec zrobił krok w moją stronę i chwycił mnie za podbródek. Obrócił moją głowę w prawo, a potem w lewo, zanim ponownie spojrzał mi w oczy. „Ona jest... bardzo piękna, to jej przyznaję”. Król uniósł kciuk, by zbadać ranę na moim czole, spowodowaną moją ucieczką. „Jednak jej buntownicza postawa powinna natychmiast ustąpić, w przeciwnym razie będą konsekwencje... Królowa czy nie”.