Rozdział 12

„Jesteś pełen niespodzianek!” Beta przemówił, podczas gdy moje oczy rozglądały się dookoła, bez zastanowienia podniosłem krzesło zasad niezręcznie, ponieważ było cięższe niż myślałem i zamachnąłem się nim w jego stronę z największą siłą, jaką mogłem zebrać, powalając go obok jego cierpiącego przyjaciela. Pozostało tylko alfa.

Iran rzucił się prosto na jego ciało i zepchnął go na podłogę, wyciągnął pazury i kiedy chciał złapać mnie za górę, przecięły materiał i skórę na moich plecach, powodując cichy krzyk, który opuścił mnie, gdy rzuciłem się do przodu przez szkołę, przyspieszyłem, gdy usłyszałem, jak król krzyczy na mnie, żebym wrócił. Wszyscy w szkole wyszli teraz ponownie, aby zobaczyć, jak Iran znów odchodzi.

Złapałem za klamkę głównych drzwi szkoły i otworzyłem je, powodując, że oczy strażników drastycznie się rozszerzyły. Szybko i bez wysiłku przeskoczyłem przez barierkę i uciekłem do domu. Pozostawiając Lykanów całkowicie zdezorientowanych. Przyznaję, że byłem bez tchu, gdy dotarłem do miasta ludzi. Pobiegłem prosto do mojego małego domku i wpadłem do środka.