Rozdział 3 Odpowiedzi

samotny

Po usłyszeniu od Alpha Atlas, że coś stało się Amarah, udaliśmy się do jej biura, aby znaleźć odpowiedzi. Jak dotąd wiemy tylko tyle, że opuściła przyjęcie przed większością gości, ale potem nikt nie wie, gdzie poszła.

Nikt z nas nie spał zbyt długo, ponieważ martwiliśmy się o naszą najlepszą przyjaciółkę. Tego ranka, przed udaniem się do biura Amarah, zapytałem tatę, czy ma jakiś pomysł, gdzie szukać dalej. Powiedział mi, żebym użył kamer bezpieczeństwa, żeby zobaczyć, dokąd poszła po wyjściu z imprezy.

Kiedy Melia i ja jemy śniadanie, oglądamy nagrania z monitoringu na zewnątrz, żeby zobaczyć, dokąd poszła. Ku naszemu zaskoczeniu wchodzi do domu watahy, mówiąc nam, że cokolwiek się stało, stało się w środku.

Wiem, że nasze kamery bezpieczeństwa rejestrują zarówno obraz, jak i dźwięk — tata powiedział mi, że jest to przydatne, jeśli nie widać czyjejś twarzy. Miałem nadzieję, że to wyjaśni, co wydarzyło się w domu stada lepiej niż po prostu obejrzenie nagrania.

Rhea i Eos wchodzą do biura, podczas gdy ja szukam nagrania z wnętrza domu stada. Gdy je znajdę, wyświetlam je na dużym ekranie, abyśmy mogli je zobaczyć w tym samym czasie. Widzimy, jak wchodzi przez tylne drzwi i zajmuje nam tylko sekundę, aby zdać sobie sprawę, że znalazła swojego partnera.

Zamiast mówić lub pytać o cokolwiek, oglądamy ekran, który rozwija najstraszniejszą rzecz, jaką kiedykolwiek widziałem. Chyba wolałbym oglądać masakrę raz po raz, niż kiedykolwiek zobaczyć to jeszcze raz. Kiedy patrzę na moich przyjaciół, wiem, że nie jestem jedyny.

Zajęło nam godziny, aby znaleźć wszystkie nagrania z wnętrza domu watahy. Teraz, gdy w końcu znaleźliśmy odpowiedź na nasze pytanie, mój Wilk chce kogoś zabić. Zbliża się pora kolacji i wiem, że muszę dać znać Alfie Atlasowi, co znaleźliśmy — a tego nie mogę się doczekać.

„Alfa, czy mógłbyś przyjść do biura Amara i zabrać ze sobą wszystkich?” Powiedz mu to przez połączenie umysłowe. W ciągu kilku sekund wchodzą wszyscy nasi rodzice, rodzice Amara i jej Brat. Mówię tacie, że posłuchałam jego rady i dowiedziałam się, co się wydarzyło w noc imprezy.

Melia włącza transmisję wideo i tak jak my, szybko zdają sobie sprawę, co musiało się stać. Ale Melia zatrzymuje transmisję, zanim dochodzimy do punktu, w którym jej życie zmienia się na dobre. „Nie wiem...” zaczynam, ale nie jestem pewna, jak powiedzieć to, co chcę powiedzieć. Eos jest tą, która mi pomaga.

„Alpha Atlas, wolałabym spędzić dwadzieścia cztery godziny na czytaniu naszej historii, niż kiedykolwiek to zobaczyć” – mówi Eos. Alastor blednie, bo wszyscy wiemy, jak bardzo tego nienawidziła, kiedy chodziliśmy do szkoły.

Alpha Atlas każe Melii ponownie włączyć transmisję, a my wszyscy patrzymy, jak idzie korytarzem w kierunku cichych dźwięków. Eos podchodzi do okna, gdy transmisja przeskakuje na inną kamerę na korytarzu. Kiedy widzimy, jak Amarah powoli otwiera drzwi, słyszę warczenie Alpha Atlasa, które staje się coraz głośniejsze, im więcej widzi.

Nasze matki mają łzy spływające po policzkach, gdy słyszą słowa wypowiadane przez mężczyznę. Alastor krzyczy: „Zabiję cię, Damien”, zanim jeszcze wymieni jego imię, i zastanawiam się, skąd wiedział, kim jest mężczyzna, ponieważ ja nie wiedziałam.

Nasi ojcowie warczą i ryczą, podczas gdy nasze matki są załamane. Nadal patrzymy, jak Amarah powoli wchodzi do swojego pokoju, zataczając się po schodach. Gdy już jest w swoim pokoju, Melia przerywa transmisję. Nikt z nas nie mówi ani słowa, próbując zrozumieć, co widzieliśmy.

Alastor pyta, dlaczego nazwał Amarah lalką Barbie, a ja nie mam pojęcia, co mu odpowiedzieć. „Może dlatego, że miała na sobie sukienkę” – szepcze Rhea. „Wyglądała jak porcelanowa lalka w tej sukience i wątpię, żeby kiedykolwiek widział ją w jej zwykłych strojach”.

Wszyscy wiemy, że prawdopodobnie ma rację.

Amarah wyglądała niesamowicie w swojej sukience, a każdy, kto jej nie znał, pomyślałby, że jest rozpieszczonym bachorem. Ale to nie jest dokładny obraz Amarah — jest najlepszą Wojowniczką, jaką mamy, i naszą przyszłą Alfą.

Amarah

Słyszę, jak mój tata ryczy i zastanawiam się, czy dowiedział się, co się stało. Wkrótce dołączają do niego Beta i Gamma, a nawet słyszę, jak mój brat ryczy — brzmi to tak, jakby byli wściekli do granic możliwości. Minerva ryczy w mojej głowie, gdy łzy znów napływają do oczu. Myślałam, że już ich nie mam, ale najwyraźniej się myliłam.

Mama wchodzi z moim obiadem na tacy i wiem, że nie poprosi mnie, żebym zszedł na dół i zjadł kolację z innymi. Mówi mi, że wiedzą, co się stało i że tata chce poinformować o tym Stado, pokazać im nagranie z kamery.

Mówię jej, że tata ma prawo poinformować stado, ale jasno daje do zrozumienia, że nikt nie może poruszać tego tematu w mojej obecności. Chyba że sam to poruszę. Nasze stado będzie oburzone i wiem, że gdy to zobaczą, usłyszę ryki w całym stadzie.

Nie mija dużo czasu, zanim słyszę pierwsze ryki, a gdy słyszę je około godziny później, wiem, że tata właśnie poinformował Wilki, które były na patrolu. Minerva znów staje się niespokojna i wiem, że dzisiejszy wieczór będzie powtórzeniem wczorajszego.

Ona potrzebuje tego jako ujścia dla gniewu, który czuje do naszego byłego Mate, tak jak ja potrzebuję pozwolić łzom płynąć. Mam tylko nadzieję, że pewnego dnia będziemy w stanie zostawić to za sobą i zaakceptować naszego drugiego Mate'a, jeśli będziemy mieli wystarczająco dużo szczęścia, aby go znaleźć.

To jest coś, o czym Minerva i ja nie chcemy teraz myśleć, ale może kiedyś będziemy w stanie o tym myśleć bez uczucia złamanego serca i smutku. Przez ostatnie trzy lata Minerva i ja zastanawialiśmy się, jak będzie wyglądał nasz Mate. Jakim będzie człowiekiem i czy kiedykolwiek go spotkaliśmy.

Rzadko zdarza się, żebyśmy znaleźli swojego Partnera w dniu, w którym kończymy osiemnaście lat. Zazwyczaj zajmuje to kilka lat, ponieważ nie wchodzimy w interakcje z innymi Stadami na co dzień i zawsze wierzyliśmy w szczęśliwe zakończenie.

Większość wilkołaków uczy się, że więź Partnera jest świętą więzią — więzią, którą należy pielęgnować — i większość wilkołaków czeka na swojego przeznaczonego Partnera. Są jednak wilkołaki, które uważają, że przeznaczony Partner jest słabością, więc wybierają zamiast niego Partnera.

Moje oczy powoli się zamykają, gdy moje ciało w końcu poddaje się wyczerpaniu po całodziennym wypłakiwaniu oczu. Jego twarz prześladuje mnie we śnie, jego słowa prześladują mnie we śnie i nie mogę nic z tym zrobić.