Rozdział 531

Ona

Moc przychodzi powoli, na początku, a ja czuję się jak suchy gliniany garnek, do którego zaczynają spadać pierwsze krople deszczu. Ale potem, gdy moje ciało zaczyna przyjmować moc, wchłaniać ją jak spragnioną glinę, moc zaczyna spadać na mnie jak letnia burza. Przesiąka każdą cząstkę mnie, rozpryskując się na mojej zmęczonej duszy jak chłodzący balsam.

Ale potem, nawet gdy czuję, że mam już dość, to wciąż nadchodzi i nadchodzi. Burza mocy we mnie rośnie, aż staje się monsunem, aż mnie wypełnia, przelewa się przeze mnie. Aż dociera do mojego gardła, grożąc wypełnieniem moich ust, mojego nosa, moich płuc. Odchylam głowę do tyłu, desperacko próbując utrzymać się ponad przypływem, ale to jest nieustanne.