Rozdział 191

Nie mogłam już zrozumieć, co Yasmine mówiła przez telefon, gdy wyślizgnął mi się z ręki. Czas zdawał się zwalniać w jednej chwili.

Z przyzwyczajenia poszedłem do gabinetu i spojrzałem na różne akta spraw rozłożone na biurku. Gorzkie uczucie narastało w moim sercu. Miałem wrażenie, że wszystkie dokumenty, nad którymi wpatrywałem się noc po nocy przez ostatni tydzień, nagle zamieniły się w płatki śniegu spadające z nieba.

Gdy płatki śniegu spadały na mnie, zdawały się dźwigać nieskończony ciężar. Poczułem, jak moje ciało zapada się. Bezsilnie osunąłem się na ziemię, aż mnie pochowały. Leżąc w stosie ruin, byłem całkowicie zdezorientowany.