Rozdział 13

Rozdział 13 POV Arii

Odwracając się pod kątem, aby mieć wyraźny widok na oba końce powozu i tych, którzy blokowali wyjścia, wepchnęłam Lily na siedzenie, nie odrywając wzroku od Zane'a ani Alfy Reida. „Lily, zamknij oczy, proszę, i zakryj uszy” – powiedziałam, nawet nie patrząc w jej kierunku. Nie mogłam sobie pozwolić na oderwanie od nich wzroku. Wiedząc, że czekają, aż odwrócę się do nich plecami, Alfa Reid skrzyżował ramiona na piersi, sprawiając, że wyglądał jeszcze bardziej, jeśli to było możliwe. Mogę nie wygrać ani nie być tak wyszkolona jak oni, ale będę przeklęta, jeśli pójdę cicho na śmierć. Zane, zauważając moje zamiary, uśmiechnął się. Jego potężny przyjaciel stojący obok niego zachichotał, jakby myślał, że żartuję o próbie wywalczenia sobie drogi wyjścia. Zerkając na Reida, wyglądał na rozbawionego, siadając na pierwszym krześle na swoim końcu, tuż gdy wszedł kolejny wojownik Stada, stając na jego miejscu. Okej, to nie najlepszy scenariusz. Może nie jestem wyszkolony, ale jestem hybrydą. Brak krwi od dwóch dni to wada, ale wiem, że mam jej już dość, że moja szybkość i refleks przewyższają ich.

„Zobaczmy, co masz”, powiedział zarozumiały s**k stojący obok Zane’a . Był niższy, mniej więcej mojego wzrostu, ale Napakowany mięśniami, za dużo mięśni. Wiedziałem, że będzie wolniejszy ode mnie. Był sporo niższy od 6-stopowej sylwetki Zane’a. Powóz nie był duży, ale wiedziałem, że to zadziała na moją korzyść. Nie potrzebowałem tyle miejsca, żeby się poruszać. Zane pchnął go do przodu, potknął się około metra ode mnie.