Rozdział 87

Byłem przerażony... czy on to zrobi... podczas gdy Lewis tam stał...

„O Boże... Nie, proszę nie!” Próbowałam błagać, podczas gdy moje ramiona pozostały przyciśnięte do boków mojego ciała, odmawiając mu jakiegokolwiek dostępu, nie żeby to cokolwiek dało.

„Zamknij się!” Rozległ się warkot, który rozległ się w całym pokoju i zanim zdążyłam powiedzieć cokolwiek więcej, moje ubranie zostało zerwane. Bolesne tarcie, które spowodowało na moim ciele, sprawiło, że z moich ust wydobył się lekko słyszalny jęk, gdy zimne powietrze musnęło moje teraz nagie ciało, a wszystko, co pozostało, to moja prosta para majtek i nic więcej. Moje ramiona powędrowały do odsłoniętej piersi, gdy próbowałam ukryć jedyną resztkę godności, jaka mi pozostała. „Nie uciekaj teraz, kochanie. Rozkażę mu dołączyć, jeśli nie przestaniesz ze mną walczyć!” W jego głosie nie było śladu kłamstwa i wiedziałam, że zrobiłby to, gdyby miał choć połowę szansy. Poczułam, jak moje oczy pieką od łez, gdy zmusiłam ramiona do opuszczenia ich wzdłuż ciała, eksponując teraz moją znacznie bardziej krągłą sylwetkę. „Nawet ja muszę przyznać, że wyglądasz dobrze. Nie mogę się tego doczekać”.