Rozdział 409

Punkt widzenia Dylana.

Pełnia księżyca powoli zaczęła wschodzić na jeszcze nieciemnym niebie, a wraz z nią moje nerwy zaczęły mnie przeszywac. To było to, bitwa, która od miesięcy była na pierwszym planie mojego umysłu, w końcu się zbliżała i miała się rozpocząć bardzo szybko. Wyzwalaczem będzie albo ratunek Lewisa, albo jego śmierć, modliłem się do jakiejkolwiek wyższej mocy, która by mnie wysłuchała, żeby to było to pierwsze.

Wsunęłam zbroję należącą do ukochanego mężczyzny bez wysiłku. Była ewidentnie większa od mojej, więc lekko przycięłam rękawy i nogawki, żeby nie ciągnęły się po podłodze. Aby zwalczyć jej luźność, ciasno owinęłam się paskiem wokół talii, upewniając się, że ma kaburę, do której bezpiecznie włożę broń.