Rozdział 210

Punkt widzenia Dylana.

Był tak blisko mnie, że czułam, jak ciepło wydobywające się z jego ciała powoli zwiększało moje. Lewis uśmiechnął się, gdy po prostu spojrzałam na jego usta. Boże, nasze usta były oddalone od siebie o centymetry, nasze oddechy się przeplatały, powodując, że we mnie wzrosło zupełnie nowe ciepło. „Dziś pachniesz inaczej...” Usłyszałam, jak lekko mruczy, gdy pochylił się jeszcze bliżej, co spowodowało, że moje oczy rozszerzyły się odrobinę. „Powinieneś był mi powiedzieć”. Powiedział, zanim w końcu odsunął się od mojego ciała.

Jego niegdyś bezczelny wyraz twarzy zmienił się drastycznie, gdy ból przejął jego rysy. Jego brwi lekko się zmarszczyły, zanim współczujący uśmiech skierował się w moją stronę.