Rozdział 200

„Czekolada?” Clarke powiedział z ustami wciąż całkowicie pełnymi, tak bardzo, że ledwo dało się to zrozumieć. Wyobrażam sobie, że miał w ustach co najmniej trzy pełne czekoladki na raz, biorąc pod uwagę, jak bardzo starał się je żuć. Po prostu parsknęłam śmiechem, zanim wyjęłam jedną z karmelowych i zawahałam się, zanim wrzuciłam ją do ust.

Ostatni raz jadłam czekoladę z Lewisem... Teraz, kiedy o tym myślę, może się to nie wydawać niczym szczególnym, ale... choć zdarzało się to rzadko, każda dobra rzecz, jaka wydarzyła się w pałacu, była zasługą Lewisa. Zawsze starał się wywołać uśmiech na mojej twarzy, mimo że wiedział, jak źle było.

„To typowe, prawda?” Zachichotałam, połykając pyszną czekoladę i żartobliwie przewracając oczami. „Jestem torturowana w telewizji na żywo i dostaję za to wrzaski…” Złapałam kolejną czekoladę i znów z rozbawieniem zaśmiałam się na ten widok. „Zostajesz pogryziona przez jednego wilka, a dostajesz wymyślne czekoladki. No bo gdzie jest mój smakołyk? Na tym etapie powinnam mieć paradę poświęconą mnie lub coś w tym stylu”. Zachichotał na moją próbę humoru, po czym spojrzał na mnie z uśmiechem, połknął swoją czekoladę, a następnie odniósł się do mojego zdania.