Rozdział 163

Punkt widzenia Dylana.

Więc podczas gdy ja zajmowałem się swoimi zadaniami, V i rada muszą zrobić mapę bazy. To nie było zbyt trudne do zrobienia. Nie mogłem zrozumieć, jak to możliwe, że jeszcze jej nie zrobiono.

„Dziękuję za pokazanie mi namiotu medycznego. Zdecydowanie bym się zgubiła”. Zwróciłem się bezpośrednio do pielęgniarki, która odprowadziła mnie do miejsca, w którym była moja przyjaciółka, jednak jej wzrok był całkowicie odwrócony od mojego. Była bardzo niespokojną osobą, co wywnioskowałem po krótkim czasie, kiedy ją poznałem. Często pochylała głowę i zdawała się okazywać szacunek każdemu, niezależnie od tego, czy na to zasługiwał, czy nie.